Return to Yesterday and Today

In Sri Lanka, political atmosphere is getting worse and worse. It was shown last local government election. The mirror of the society is reflected through that result. For a thousand years, no direction. The necessity of a creative, transcendental alternative is the matter which is not yet given a sign. There are so called alternative politics but for those also should have an alternative direction, if the society, or the country may take a turn to the correct path.

Which would be the "title" for this new path is the problem of fundamental thinking. But we should have a new path.

The confusion that can be seen in the social media and copy and paste web media is the best example of how people are showing their reality.

xxxxxxxxxxx

As usual, yesterday I was in Oerlikon library. I have been writing and editing a few books which are to be published. My mind was not comfortable to touch those pages, even I opened the files. Then I thought to write down my thesis. Only I could read some books which I have already downloaded. It was just a cheat for myself because of I could not focus on that.
 Our online organization “Poets Unite Worldwide” is calling for poems for a new anthology about “spring”. After its website editions and publishing  some posts, I could write the poem. Since it is not allowed to publish I may only write the title of the poem.

“I should stand on a no mans line”

Today; 16^th February 2018 is not as different as yesterday I expected. My mind does not allow to go in the books and thesis. I wrote two poems in my language one after one.

When I wanted to do something, poetry feeling comes and stop me of doing the indented thing. Is this a mental issue of a complex or the way of creative thinking?

After finished the writing a poem, my mind feels happy. But spending many hours, writing a poem, how could the society calculate the value of the cost. Being a refugee, and depending on the social support, the government can say me that I am not working. My writing and my poem will not suit for their so called integration. Even in my family, it would not be accepted.

I am wondering of the calculation of the value and life.

I am not ready to take this calculation or to change my mind. Because I have been doing so many voluntary things to the society where I have been living. It costs much though not pay for it. I do not use their taxes living as a rotter. I know that. Some of know that. I don’t`want to run for a race. I see through the library window how people are busy to catch the train. What is this aim? The sun rises up and sets down. The day becomes dark and again the same. Desires are more than that. In a short time, superimposed aims are in a struggle which is for individuality. The society says, insists to obey for this. Education and every roads guide for this craziness.

Two poems Written in Sinhala

කෙටි දුරකි මේ භව අප දැන් අවතාර

ගෙළ වැළඳ මිය ගියා. අප එකිනෙකා

ප්‍රේමයන්ගේ අවතාර

අන්තරා භවය මත

පැමිණ ඇත අප අප සොයා

මතකයන් අවුස්සා

මගහැරී ගිය උත්තුංග නිමේෂය

පසු තැවෙන සුසුමක් ඉතිරිකොට

යළි ඉපිද මිය යන්න

තියාගෙන ඉන්න ඔය සුසුම

යළි ලැබිය නො හැකි ඒ නිමේෂය

නො ලැබීම යනු තක්සේරු නො කළා වූ ප්‍රේමය

ඔබ ලැබූ ප්‍රේමය පහර දෙයි

තමාටම තමා ගැන නොරිස්සයි

අන් මඟක් නැති වංගගිරියක

සුසුම තුල අවතාර ප්‍රේමයේ  සැනසුම් මිදි යුෂ

අප අපට හිමි සුසුම් මත දකින සිහිනය

සැබෑවෙන් තුරුලු කොට වෙළී එක් සුසුමක

නිමේෂය කොතරම් සුවිශාල දැයි ප්‍රේමයට නගන්නට

හැකි වේද? කෙටි දුරකි මේ භව අප දැන් අවතාර

උදය ආර්. තෙන්නකෝන්

මිත්‍රශීලී සියවසක අවසන

වේදනාවක; කියාගත නො හැකි

රෝගීන් රෝහල් නැති

බඩ පලා සැත්කමක් වෙත

පැටැව් ගසනා කෙල කෝටි අපෝහක

රාග පණු විධ වංසනයට

පිත්තාශීය යුෂ, අග්නාශීය ශ්‍රාවයෙන්

නිසි අහර නැති ආමාශය හැඳි ගාන

වේදනාවක; කියාගත නො හැකි

එකක් පරයා එක එක

හිතේ ඉගිමගේ ඇද වැවේ

“සත්‍යය” මෙය මැයි අමුවෙන්

හිතේ ඉනිමඟ හොළවා

සිහින කඩන්න සත් බවින් පිළිපන් බෝ සතුන්ට

ඉටු නො වන පාරමිතා පිරිය හැකිය

රෝගීන්ගේ රාගය

රොකට්වලින් ඉහළට ගෙන ගොස්

බිම අතාරින ගගනගාමීන්ගේ “සත්‍යය”

සොක්‍රටීස්ගේ විෂ යුෂ මෙන් අදහන්නෝ ය.

මදුරු කොයිල් චක්‍රා කාර

පෙරුම් පුරන අපෝහක ලෝකයක

මිත්‍රශීලී සියවසක අවසන

“ලෝකය කැලෑවකි” අනාරක්ෂිත

ගොවිලක වැඩබිමක සමූහය

කෙසෙල් මුහක මල් මෙනි

“සත්‍යය” “විශ්වාසය”

පෙරුම් පුරන ඇත්න් ද පරඬැල් කොට විඝඨනයක

“ සාධාරණීයකරණය”

රෝගීන්ගේ ද

බෝසතුන්ගේ ද

රෝගීන්ට ද රෝගයට ද අපෝ වූ වචනය

බෝ සතුන්ගේ ආශාව නම්

එය “සත්භාවය” ද?

උදය ආර්. තෙන්නකෝන්