මගියාගේ සගයා

 

මගක් නැති මගක ඇවිද

මගක් හොයමින් ලුහු බැඳ

නෙක අනෙක මඟ

ගඟක් මෙන් ගැලූ

ගමන් කළ මගෙහි දෙවරක්

එකම අයුරින් අවිද යන්නට බැරි බවද දැන

විටෙක නැවතත්

පනියි එකම ගඟකට

අශුද්ධ පාවඩ

විශුද්ධි මාර්ගය

ප්‍රසිද්ධ නැති ගමනක

එකම විදිහට වෙනස් තැන් තැන්වල

හමුවුණ සගයන්

නො වූයේ ඇයි ද මගියන්

හොයා ගන්නට

අතරමං වුණු වංගගිරි

මේ මහ මූකළානෙහි

නිර්වචනයක් නැති

මගක් නැති වන මගෙහි

පාළුව තිනිකම කපන්නට

කපාගත් මගකට පැමිණ

සහයක් ද දී නැවතුණි

ගමන් සගයාට මඟක් හමු වී

මේ මූකළානෙම

ඒ මඟ ඔහුට හමු වුණ

මා ලුහු බඳින මඟ නම්

මෙපමණ දුරක් නෑවිත්

මීට පෙර මඟ සොයා ගෙන

නැවතුන සගයන් ළඟ ද

නවතින්න තිබුණි

තරඟයක් නැති මැරතන් ජීවිතය

අරුමයක් නැත යැයි  මේ ගමන

කරුමයක් වගේ පෙනුනම

හිතෙනවා ඇති දුවන්නට

තරඟයට මීටර් සියය

මගියෙක් වෙන්න බැරි වුණ සගයට

සගයාට සතුටුයි

මගියා අතැර දුවයයි

එළි පෙහෙළි කළ තැන්

පරණ මාවතට අමුණයි

නැවතී දුවන කෙටිදුර

හිතට සතුට ද එක්කර

ලබනා සතුට හති වැටුනද

දුවයි මීටර් සියයම

තරඟයෙහි සගයා

උදය ආර්. තෙන්නකෝන්

Image: Alle Rechte vorbehalten von richwat2011

වැසි නැති රට වැසි

කුළු ගෙඩියෙන් තඩි බාන්න අප සිරසට නිරිඳ

තුවක්කුවෙන් ගිනි බිඳින්න අපේ ළයට නිරිඳ

නිඳා සිටින ළාදුරු ජන මෙපින් බිමෙහි නිරිඳ

හිතන පතන බල මහිමය දන් දෙන්නෙමු නිරිඳ

ඔකාවස් පුරේ සිට හිමි දළදාව

දළැති ඇතුන් පිට මාරුව වැඩියාව

පරයි හඬන හඬ වේ අඬවැඩියාව

අපට තුන් සරණ ඔබේගේ හැකියාව

ධන්‍යගාර කුස හිස් වී ගියා වේ

බද්ද අපිට අපි බද්දට බැඳුණා වේ

නෑසිය හිතවත් පසුම්බි පිරුණාවේ

අල්පේච්ඡ අපි අහිතක් නැතුවා වේ

ලබා උපන් හැටියට ජීවත් වුණෙමු

විසල් නුවර තුන්බිය වුව ගරුකරමු

රතන පිරිත කිය කිය අමතක කරමු

එපින් බිමෙහි මේ නිදහස පිළිගනිමු

 උදය ආර්. තෙන්නකෝන්

Image: Bestimmte Rechte vorbehalten von Nick Kenrick .

A Visit to a Democrat

The walls are painted

On the name of words

The door is opened

Of your home

I am welcomed

To enter for building trust

Removing my shoes

At the doorstep

I sit on the sofa

You offer me a cup of tea

And then a meal

With pleasant treatments

I can use your Toilet

And sit back again

I see the opening windows

And can look out through it

I leave your home

At the same door saying good bye

The time with you

Partly I feel that

I am as a stranger

Even it is opened for sitting room

Locked cupboards and closed rooms

You never open

Though the door is opened

You are not interested in

To show or to share

When I try to explore as a child

You play like parents

Painted words

And marbled symbols

Look like fascinating

Beside the closed of your hidden rooms

Udaya R. Tennakoon

Image:  Alle Rechte vorbehalten von Richard R. Thompson

අඳ වඳ බොඳ සඳ

 

අඳ වී වඳ වනු වෙනුවට

විඳවා මිය යනු වෙනුවට

බොඳ වී මීදුම් වනවා වෙනුවට

සඳ ඉර තරු වෙමු අඳුරට එළියට

පීඩිතයින්ගේ ගීතය

යුරෝපේ පුරා පමණක් නොවේ ඇවිදිනා

දිනා ගන්න සතර දියත හොල්මන් කරනා

බලා ඉන්න ඉර හඳ තරු අඳුර දුරලනා

පෙළෙන මිනිසුනේ එක්වෙමු පාර ඇත තනා

සටන් පෙරමුණට දස දෙස හේතු උපදිනා

ජාත්‍යන්තර ගීය අපිට සමගිය කියනා

දෙසට බසට තනුව අනුව පද ගොනු කරනා

නිර්ධන නිර්වචන පංති මඟ පළල් වුණා

හඬක් ඇති මහත් ජන බල අහස දෙදෙරනා

බියෙන් තොර බිමක් උදෙසා අතක් එසවෙනා

අයිතියක් නිසා ජන ගඟ පාරට හැරෙනා

සිහිනයක් නොවේ තැන තැන ලොවේ නැගිටිනා

උදය ආර්. තෙන්නකෝන්

ඉගිලුණු දෙවියන් ඇවිදින මිනිසුන්

උන් අසුන් මත

තබා සැඟ වූ වත

නැඟිට සංසුන් හිත

යාඥා කරන ඔබෙ අත

ආත්මය මිළින පිළිමය

බලාගෙන ඔබේ චලනය

පැතිර යන නිහඬ රිද්මය

ඔබටම අනින හී සරය

නැතුවා නොවේ

හිනාවක් කියයි විලාසය

බලෙන් හංගන්න හැදුවට

ඇස් දෙකට බැරිවෙයි

දෘෂ්ටිය නිවැරදිව ගන්නට

කේශ නාලිකා රුධිර ධමනි යටකර

මතුවෙයි හදවතේ ඇති දෙය

ගැඩවිල් පණුවෙක්ගෙ පස්මෙන්

අයාස හිනාවේ මතු පිට

මම මචං අපි

නෙගටිව්ව ඔළුවෙන් හිතුවොත්

උත්තරයෙ කෙළවර

කොහේ දැයි දන්නවා මචං

ඒ උනත් ඒකෙන්

ගැලවෙන්න අමාරුයි මචං

නෙගටිව් එකම පොසිටිව් කරං හිතුවත්

මොනවද කරන්නේ මචං

උන් හරිද අපි වැරදි ද

දන්නෙ නෑ මචං

අපි වැරදි නං

උන්ටත් හරියන්න ඕනෑ

අපි හරි නං

ඇයි මෙහෙම හිතෙන්නේ මචං

මචං කියන්නටත් කෙනෙක් නෑ මචං

මටම මම කියන්නෙමි මචං

ප්‍රථම පුරුෂයත් මමයි

උත්තම පුරුෂයත් මමයි

මධ්‍යම පුරුෂයත් මමයි

මම ගාව මමත්

මම ගාව අපිත්

මම ගාව ඔවුනුත්

ඉන්න එක තමයි ප්‍රශ්නේ මචං

මම නිසා අපි වෙන්න

අපි නිසා මම වෙන්න

මම අපි නිසා ඔවුන් වෙන්න

අමාරුයි මචං

කොහෙදෝ ඉඳන් ඇවිදින්

නෙගටිව් එකක්

බයිස්කෝප් පෙන්වමින්

වෙන් කරනවා ඔළුව

පොසිටිව්ව හිතුවත් මචං

හිනා උනත් මුහුණ

හිත දන්නවා හිනාවක් ද බව

කථා කෙරුවත් බරට

මම දන්නවා තරම

මේ බොරුව දරන්නට බෑ මචං

සකල දේශ වාසී නිර්ධනයිනි

එක් වව් කිව්වට

එක් වෙන්න බෑ නේද මචං

මම හෝ උඹ

නැත්තම් ඔවුන්

නොවෙන්නට පුළුවනි

පීඩිතයෙක්

නිර්ධනයෙක්

දුප්පතෙක්

එහෙමත් නැත්තං

හොදි නැති තලප වගේ

ගිල්ල තියරිවලින්

අනුන් ගැන

උණු වෙන පපුවක්

නෑ නේද මචං

උණු උනත් කරන්න පුළුවන්

බිජ්ජක් තියෙනවද මචං

එහෙමත් හිතෙනවා මචං

කාලයේ හැටිද

ධනවාදය ද

බඩට පයින් ගහන නව නිදහස ද

නරුමවාදයේ කරුමය ද

බුද්ධාගේ දර්ශනය

ජීසස්ගෙ චරිතය

තව තව ඈ කැඩපත්

අබිං කිව්වත්

මාක්ස් දිහාවට හැරෙන්න

බැරි ඇයිද මචං

කකුලේ හිට ඔළුවට

කන එකට රෙන එකට

ධනවාදයට බැන්නට

කොමිනිස් වෙන්න පුළුවන් ද මචං

මේ වචන ටික මට කියා ගත්තෙමි. නාන කාමරයට ගොස් කණ්ඩිය දෙස බලා සිටියෙමි මඳ වේලාවක්. කසියම් සැහැල්ලුවක් පැතුවද හිසෙහි බර තුරන් වූ බවක් නොදැනුණි. ඉන් පසු හොඳටම නා ගත්තෙමි. මටත් නොදැනී කපුගේ ගේ උළ ලේනෝ සිංදුව නොදැනීම කිය වුණෙමි. ජාත්‍යන්තර ගීතයේ නාදය හිත තුලින් මිශ්‍ර වී ගියේය එළියට පැමිණ ජනේලය දිහා බලා ගත්තෙමි. එකකට එකක් විවිධයි. මම අපි ඔවුන්. වට පිට බලා සිනා සුනෙමි. බක බක ගාමින් නොව ඒ මටමය.

උදය ආර්. තෙන්නකෝන්

සියල්ල නිහඬ වූ පසු නැගෙන හඬ

මධ්‍යම රාත්‍රිය ද පසුකර

ඔර්ලෝසු කටුවේ හඬ පමණි නිහඬව

නින්දක් ඇඟට නොදැනෙන

ඇහැර ඉන්නට ද නැත කිසිත් කාරණ

විඥ්ඥාණයට නොපැමිණි

අවිඥ්ඥාණය විසින්දෝ මේ කරන කොලොප්පම

අප්‍රේල් මහේ දුටු නොදුටු සිහිනය

උද්‍යාන මධ්‍යෙයහි චේ ලෙනින් සුරුවම්

සෘතු මාරුවට ගලපා පිපෙන මල්කම්

ආදරය පැතිරෙනා ඒ මහා ගුණ දම්

විප්ලවය කියන්නේ ඒ අඳින සිතුවම්

මැරුනාලු ගෝපි මැරුවාලු ගෝපි

මිනිහෙක් මැරෙන කං බලා සිට

ලියන්නට තටමන කවියකැයි

නො සිතන්න සොහොයුර

උපමා රූපක අලංකාරික

ඔප දැමූ අකුරුවල කවියන්ගේ කවියක් යැයි

නොසිතන්න සොහොයුර

උපදුනොත් මැරෙනවා

සත්‍යකි ලොව දහම කියා කරබාගෙන

ඉන්නටත් පුළුවන්