Return to Yesterday and Today

In Sri Lanka, political atmosphere is getting worse and worse. It was shown last local government election. The mirror of the society is reflected through that result. For a thousand years, no direction. The necessity of a creative, transcendental alternative is the matter which is not yet given a sign. There are so called alternative politics but for those also should have an alternative direction, if the society, or the country may take a turn to the correct path.

Which would be the "title" for this new path is the problem of fundamental thinking. But we should have a new path.

The confusion that can be seen in the social media and copy and paste web media is the best example of how people are showing their reality.

xxxxxxxxxxx

As usual, yesterday I was in Oerlikon library. I have been writing and editing a few books which are to be published. My mind was not comfortable to touch those pages, even I opened the files. Then I thought to write down my thesis. Only I could read some books which I have already downloaded. It was just a cheat for myself because of I could not focus on that.
 Our online organization “Poets Unite Worldwide” is calling for poems for a new anthology about “spring”. After its website editions and publishing  some posts, I could write the poem. Since it is not allowed to publish I may only write the title of the poem.

“I should stand on a no mans line”

Today; 16^th February 2018 is not as different as yesterday I expected. My mind does not allow to go in the books and thesis. I wrote two poems in my language one after one.

When I wanted to do something, poetry feeling comes and stop me of doing the indented thing. Is this a mental issue of a complex or the way of creative thinking?

After finished the writing a poem, my mind feels happy. But spending many hours, writing a poem, how could the society calculate the value of the cost. Being a refugee, and depending on the social support, the government can say me that I am not working. My writing and my poem will not suit for their so called integration. Even in my family, it would not be accepted.

I am wondering of the calculation of the value and life.

I am not ready to take this calculation or to change my mind. Because I have been doing so many voluntary things to the society where I have been living. It costs much though not pay for it. I do not use their taxes living as a rotter. I know that. Some of know that. I don’t`want to run for a race. I see through the library window how people are busy to catch the train. What is this aim? The sun rises up and sets down. The day becomes dark and again the same. Desires are more than that. In a short time, superimposed aims are in a struggle which is for individuality. The society says, insists to obey for this. Education and every roads guide for this craziness.

Two poems Written in Sinhala

කෙටි දුරකි මේ භව අප දැන් අවතාර

ගෙළ වැළඳ මිය ගියා. අප එකිනෙකා

ප්‍රේමයන්ගේ අවතාර

අන්තරා භවය මත

පැමිණ ඇත අප අප සොයා

මතකයන් අවුස්සා

මගහැරී ගිය උත්තුංග නිමේෂය

පසු තැවෙන සුසුමක් ඉතිරිකොට

යළි ඉපිද මිය යන්න

තියාගෙන ඉන්න ඔය සුසුම

යළි ලැබිය නො හැකි ඒ නිමේෂය

නො ලැබීම යනු තක්සේරු නො කළා වූ ප්‍රේමය

ඔබ ලැබූ ප්‍රේමය පහර දෙයි

තමාටම තමා ගැන නොරිස්සයි

අන් මඟක් නැති වංගගිරියක

සුසුම තුල අවතාර ප්‍රේමයේ  සැනසුම් මිදි යුෂ

අප අපට හිමි සුසුම් මත දකින සිහිනය

සැබෑවෙන් තුරුලු කොට වෙළී එක් සුසුමක

නිමේෂය කොතරම් සුවිශාල දැයි ප්‍රේමයට නගන්නට

හැකි වේද? කෙටි දුරකි මේ භව අප දැන් අවතාර

උදය ආර්. තෙන්නකෝන්

මිත්‍රශීලී සියවසක අවසන

වේදනාවක; කියාගත නො හැකි

රෝගීන් රෝහල් නැති

බඩ පලා සැත්කමක් වෙත

පැටැව් ගසනා කෙල කෝටි අපෝහක

රාග පණු විධ වංසනයට

පිත්තාශීය යුෂ, අග්නාශීය ශ්‍රාවයෙන්

නිසි අහර නැති ආමාශය හැඳි ගාන

වේදනාවක; කියාගත නො හැකි

එකක් පරයා එක එක

හිතේ ඉගිමගේ ඇද වැවේ

“සත්‍යය” මෙය මැයි අමුවෙන්

හිතේ ඉනිමඟ හොළවා

සිහින කඩන්න සත් බවින් පිළිපන් බෝ සතුන්ට

ඉටු නො වන පාරමිතා පිරිය හැකිය

රෝගීන්ගේ රාගය

රොකට්වලින් ඉහළට ගෙන ගොස්

බිම අතාරින ගගනගාමීන්ගේ “සත්‍යය”

සොක්‍රටීස්ගේ විෂ යුෂ මෙන් අදහන්නෝ ය.

මදුරු කොයිල් චක්‍රා කාර

පෙරුම් පුරන අපෝහක ලෝකයක

මිත්‍රශීලී සියවසක අවසන

“ලෝකය කැලෑවකි” අනාරක්ෂිත

ගොවිලක වැඩබිමක සමූහය

කෙසෙල් මුහක මල් මෙනි

“සත්‍යය” “විශ්වාසය”

පෙරුම් පුරන ඇත්න් ද පරඬැල් කොට විඝඨනයක

“ සාධාරණීයකරණය”

රෝගීන්ගේ ද

බෝසතුන්ගේ ද

රෝගීන්ට ද රෝගයට ද අපෝ වූ වචනය

බෝ සතුන්ගේ ආශාව නම්

එය “සත්භාවය” ද?

උදය ආර්. තෙන්නකෝන්

පැරිස් වලින් පසු කවිය

ඉතාලි කවියෙකු වන ෆැබ්රිසියෝ ෆ්‍රොසිනි Fabrizio Frosini විසින් සංස්කරණය කරන ලද  කාව්‍ය (English) සංග්‍රහයේ ඊ පොත දෙසැම්බර් මස එලි දැක්වීමට නියමිතය.

‍මෙම කෘතිය සඳහා මගේ නිර්මාණයක් ද ඇතුලත් වී ඇති අතර එම කෘතිය සඳහා රටවල් 42 කවීන් 64 ඇතුලත් වී ඇත. මගේ නිර්මාණය සඳහා ඩැනියල් බ්‍රික් Daniel Brick: විසින් ලියන ලද විචාරය මෙහි පහතින් අන්තර්ගත කිරීමට කැමැත්තෙමි. 

මෙම ඊ පොත ප්‍රකාශ කර සතියක් පමණ කාලයක් නොමිලේ ඩවුන් ලෝඩ් කර ගැනීමට අවස්ථාව සලසා ඇති බැවින් ඒ සඳහා කැමැත්තක් ඇති සිංහල පාඨක පිරිස් වේ නම් එම අවස්ථාව ලබා ගැනීම පිණිස මෙම සටහන තබමි. එය ඩවුන් ලෝඩ් කරගත හැකි සම්බන්ධතාව පසුව මෙමගින් ලබා දෙමි.

Commentary by Daniel Brick:

The last line of this poem is one of the most wonderful closings I have read: 'A mind may turn to blossom then everywhere'. What hope is promised! What goodness is offered! What joy is celebrated! In the midst of our present darkness, Udaya Tennakoon has cast the brightest ray of light. The poem is written entirely in figurative language. There is no cast of characters - terrorists, victims, witnesses - that derive from news reports or eyewitness. The time frame is not specified, nor is the location. So the narrative events we would normally expect from current events-inspired poetry are not present in this poem. Tennakoon has written an abstract poem, that is, he has eliminated all extraneous narrative or personal detail to hone in on the essential drama of the event. The thunder of the title refers to the terrorist attacks, and the sky unprepared to rain refers to the lack of readiness in the west. A strange darkness descends and seemingly paralyzes people with fear. It is as if the irrational acts of violence has unhinged the speaker's mind. He seeks ‘a tree asylum’ but can neither act nor think clearly. But he has not lost his core values. The external violence of the terrorists somehow cannot touch them. They include diversity, calm and justice. And he is confident that they will prevail and heal this damaged world and its vexed population. The remedy for hatred is the increase of love. And that brings us to the closing line. The prophecy or prediction has been announced as something natural and human and accessible. The land and its people will flourish again.

Udaya R. Tennakoon

ශිෂ්‍ය මර්ධනය කුමාර අත්අඩංගුවට ගැනීම: රෙසිප්‍රෝකල් අනෙකාගේ දයලෙක්තිකය- Dialectics of Reciprocal Other

පසුගිය දින උද්ඝෝෂණ විරෝධතාවක නිරත ශිෂ්‍ය කණ්ඩායමට පොලිසිය විසින් එල්ල කළ අමානුෂික ම්ලේඡ්ච ප්‍රහාරයත් ඉන් අනතුරුව එහි උණුසුම යන්නටත් මත්තෙන් අත්අඩංගුවට ගන්නා ලද පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ නායකයෙක් වන කුමාර ගුණරත්නම් පිළිබඳ විවිධ අඛ්‍යාන කියවීමට ඇසීමට හා දැකීමට හැකී වී ඇත. එම අඛ්‍යානයන්ගෙන් මතු වෙන අර්ථ දෙස බැලීමේ දී, සත්‍ය යනු කුමක් ද යන්නත් දැනුම යනු කුමක්ද යන්නත්, සාධාරණීයකරණය කුමක් ද යන්නත්, විශ්වාසය කුමක් ද යන්නත් පිළිබඳ ඇතිවන අදහස සංකීරණ කරමින් එහි ප්‍රකාශනය එක් එක් දෘෂිටිවාදයන්ට අනුව ආඛ්‍යාන ගත වීම නොවැලැක්විය හැකි වී ඇත. මේ සඳහා මාධ්‍ය සිය වෙළෙඳ පල අභිලාෂයන් සපුරා ගනු ලබන්නේ බොර දියේ මාළු බෑම වැනි න්‍යායක සිටය.එබැවින් ජන මාධ්‍ය හා සමාජ මාධ්‍ය ද අධ්‍යයනය කළ යුත්තේ ඉතිහාසයට පෙර ඉතිහාඥයයා අධ්‍යයනය කිරීම යන ශික්ෂණයට යටත්වය.

කුමන තත්ත්වයක සිට වුවද ශිෂ්‍යයන් වෙත යොමු කරන ලද හිංසනය පිළිගත නොහැකි හා ඊට එරෙහිවෙමින් සටන් කිරීම සාධාරණ අයිතියක් හා අවැසිකමක් මෙන්ම කුමාර ගුණරත්නම්ව අත්අඩංගුවට ගැනීම ද වාමාංශික අර්ථයෙන් හෙළා දැකිය යුත්තති. ඔහුව අත්අඩංගුවට පත්කිරීම ආගමන විගමන නීතියට අනුව සාධාරණියකරණය කරන්නන්ට පවත්නා නීතය අනුව යම් තර්කයක් ගෙන ආවද එය ගැටලුවක් බවට පත් වන්නේ ඔහුව අත්අඩංගුවට පත්කර ගන්නා කාලය හා අවකාශය නිසාය. එම කාලය හා අවකාශය වනාහී ශිෂ්‍ය උද්ඝෝෂණය හා කුමාරගේ දේශපාලනය අතර සම්බන්ධයක් පෙන්නුම් කරමින් වෙනත් අර්ථයන් මෙම පසු බිම තුල සැඟ වී ඇති නිසාය.

මෙම සිදුවීම් දෙක දෙස රාජ්‍ය පැත්තෙන් බැලීමේ දී රාජ්‍ය පිළිබඳ සම්භාව්‍ය නිර්වචනයන් නැවත නැවතත් ඒ ලෙසම අර්ථ ගැන්වීම සිදු වීම එතරම් පුදුම විය යුත්තක් නොවේ. අලුත් ආණ්ඩුව වේවා පරණ ආණ්ඩුව වේවා සිදු විය යුත්ත මෙය වීම මාක්ස් ලෙනින් ග්‍රාම්ස්චි අල්තුසර් ආදී වාම න්‍යයායන්ගෙන් තහවුරු කරයි. එනම් පොලිසිය, නීතිය රාජ්‍යෙය් මර්ධන උපකරණයක් හා දීෂ්ටිවාදයක් යන ප්‍රවාදයය. මේ නිසා ශිෂ්‍යයන්ට පහර දීම ඉතිහාසය තුල සිදු වූ පළමු වැන්න හා අවසානය නොවීමත්, දේශපාලනමය හේතූන් මතුකරමින් අත්අඩංගුවට ගැනීම් හා සිරගත කරමින් නීති සම්පාදනය වීම ද අවසාන හා පළමු වැන්න ද නොවීම යන කාරණයෙන් ඉහත සිදුවීම් දෙක තේරුම් ගත යුතුය.

ඉහත සිදුවීම් හැඳින්වීමක් ලෙස පාදක කරගනිමින් මෙම ලිපිය ලිවීමට පෙළඹෙන්නේ මා විසින් මේ දිනවල සිදු කෙරෙන වම පිළිබඳ පර්යේෂණයට සම්බන්ධ විෂය තේමාවක් ලෙසිනි. ඒ අනුව රෙසිප්‍රෝකල් අනෙකාගෙ දයලෙක්තිකය යන්න කුමක් දැයි වම සම්බන්ධ කර ගනිමින් ඉතා කෙටියෙන් හැඳින්වීම වැදගත් කොට සලකමි. මෙහිදී වියුක්ත හා සංයුක්ත ලෙසින් ගත් කල ලාංකීය වම මත පිහිටමින් දයලෙක්තිකය තේරුම් ගැනීම හා එය වාමාංශික දේශපාලනය තුල හැඩ ගැසෙන ආකාරයත් ඒතුල රෙසිප්‍රෝකල් අනෙකා විසින් නිර්මාණය වන දයලෙක්තිකය ලාංකීය වමට අදාල වන්නේ හා බල පානු ඇත්තේ කෙසේද යන්නත් අවසානයක් නැති අවසානයක ඇති වාමාංශික ගමන් පථයට ඇති අවකාශය කුමක් ද  යන්නත් පිළිබඳ ඥාණ විභාගය කිරීමය.

රෙසිප්‍රෝකල් අනෙකාගේ දයලෙක්තිකය

ලංකාව තුල ක්‍රියාකාරී වාමාංශික දේශපාලනික සංවිධාන පක්ෂ කණ්ඩායම් හා පුද්ගලයන් ගත් විට ප්‍රමාණාත්මක වශයෙන් බොහෝ ප්‍රමාණයක් පවතින ඉතිහාසයක් අප සතුව ඇත. මේ සියලුම කොටස් එක් ඩොමේන් එකක් ලෙස ගත් කල ඒ තුල රෙසිප්‍රෝකල් අනෙකාය. එනම් එකිනෙකාට අනෙකාය. යම් පමණකට සහයෝගයෙන් වැඩ කරන්නන් සාධනීය අනෙකා වෙද්දී වෙන වෙනම වැඩ කරන්නන් නිෂේධනීය අනෙකා වන්නේය. දෙවැනුව සඳහන් කරන අනෙකා ප්‍රමාණාත්මකව වැඩි වීම විවිධත්වයේ ඒක මිතියට එරෙහි වීම මත දයලෙක්තික සම්බන්ධතාව සංයුක්ත හා වියුක්ත සමාජය වෙත විශ්වාසය හා දැනුම යන කාරණයේ දී විසංයෝජනීය වන්නේය. මෙය මානව සාධාරණය සඳහා සිහින දකින සමාජයකට හානි කරන අතරම එම සමාජයේ රජයට හා තට්ටු මාරු ලෙස ඇති වන ආණ්ඩු වලට ඉදිරියටත් ආරක්ෂාව සහිත විශ්වාසයක් හා සාධාරණියකරණයක් ගෙන දීම ප්‍රගතිශීලී බුද්ධිමතුන් සහිත සිවිල් සමාජයෙන් ද සහයෝගය ලැබෙන්නකි. එවැනි තත්ත්වයක දී ජනතාව යන වියුක්ත සංකල්පය වාමාංශික අර්ථයෙන් අනන්ත වියුක්තයක්ම වන්නට ඉඩ ඇති අතර එසේ නොමැති නම් වමේ වමක් සඳහා ද විකල්පයේ විකල්පයක් සඳහා ද නව සහවාදයක් මෙම දයලෙක්තිකය විසින් ඇති වීමට අවශ්‍ය උවමනාව හා අවකාශය ඇති අතර එයද වියුක්ත තලයේ ම බලාපොරොත්තු සහිත සුන්දර සිහිනයක් වී ඇත.

ශිෂ්‍ය ප්‍රහාරය හා කුමාර වෙත නැවත පැමිණීම

මෙම සිදුවීම් දෙක සඳහා නිෂ්පාදනය වන දැනුම කථිකාමය විශ්ලේෂණයකට ගත් විට ප්‍රධාන ආඛ්‍යාන දෙකක් දැකිය හැකිය.

1.      ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ

2.      පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂය

පොදු සාධකයක් ලෙස ශිෂ්‍ය ව්‍යපාරය දේශපාලන බලය සඳහා මෙම දෙක නියෝජනය කරන්නේ කවරහු ද වැඩි බලය ඇත්තේ කා අතද යන්නත්, එය තම  ජනප්‍රියවාදී  අනන්‍යතාව සඳහාත් යොදා ගන්නා විට වාමාශික අර්ථය වෙනුවට ප්‍රතිසංස්කරණ (සම්භාව්‍ය අර්ථයෙන්) සඳහා කරන අරගල හා එහි දේශපාලනයේ අවසාන හා සමකාලීන නිෂ්පාදනය ගැට ගැසෙනුයේ කුමන අරමුණු සඳහා ද හා කුමන දිශාවකටද යන්නත් ගැටලු කාරීය. එය වාමාශික අර්ථයෙන් එකිනෙකාට නැවත සිතීමට පොළඹවනවාට වඩා ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය අත්පත් කර ගැනීමේ උවමනාව හා බලය මත ඇති වන ප්‍රතිවිරෝධය සතුරුය. මෙම සහෝදර සතුරු බව විසින් ඇති කරන රෙසිප්‍රෝකල් අනෙකා සෑම විටම රාජ්‍යයට වක්‍රව සහය වන්නේ ඔවුන්ගේ අපේක්ෂිත පීඩිත ජනයාගේ වාමාංශික විශ්වාසය තනුක කිරීමෙන්ය.

වාමාශික ව්‍යාපාරයේ ඉතිහාසය තුල අති බැරූරුම් අරගල දෙකක් දකුණෙන්ද තව එකක් උතුරෙන් ද ඇති කරමින් මේ සමස්ථයේම වරෙක වින්දිතයන් ලෙසද වරෙක එහි ප්‍රතිවාදියා ලෙසින් ද යන උරුමය හිමිකර ගත් ජවිපය  පසුව ඇති වන බෙදීම නිසා එක දෙක වීම මෑතක සිදු වුවත් එය ක්ෂුද්‍රව බැලීමේ දී ඇමීභාකරණය වී ඇත. කිසිම විටක අනෙකාගෙන් එකෙක් වීමට ගන්නා උත්සාහයේ දී කිසිවකුට එකෙකු වීමට ජවිපේ උරුමය ඉඩ දේ දැයි යන්න සැක සහිත අනාගතයකි. එසේ වීමට නම් බරලතල ඥාණ විභාගයකට යා යුතු අතර එය දෙස බැලිය යුත්තේ ද වියුක්ත හා සංයුක්ත වම සහ වාමාංශිකයා අනෙකා වුවත් සාධනීය එකිනෙකා බවට පත් වීමෙනි. එසේම යටත් විජිත රාජ්‍යෙය් ඒක කේන්ද්‍රීය දෘෂිටිවාදය විසින් ඇති කර ඇති අනන්‍යතාව සුසමාදර්ශයක් කර ගැනීමෙන්ය. එනම් බහුත්ව අනන්‍යතා සහිත භෞමික දේශපාලනික යථාර්ථයක් තුලය. මෙම ආදේශය රටක් ලෙස ලාංකීය අනෙක් සියලු වාමාංශයට ද සකල දේශවාසී නිර්ධනයිනි යන පාඨයට ද වලංගුය.

මෙම ලිපියේ සඳහන් සම්පිණ්ඩිත සාරංශගත අදහස තවදුරටත් විස්තාරණය කිරීම මගේ පර්යේෂණයට ඇතුලත්ය.

උදය ආර්. තෙන්නකෝන්- Udaya R. Tennakoon

   

   

වාසනාව අහම්බය නොව්- Luck is not chance - Poem by Emily Dickinson

 

වාසනාව අහඹුවක නොව
එය අසීරුය
උපයාගත්
වාසනාවේ මිලාධික හසරැල්ලය
මගේම පියාගේ
පරණ විලාසිතාවේ කාසියය
පයින් ගසා ඉවත හළ

එමිලි ඩිකින්සන්- Emily Dickinson

අනුවාදය: උදය ආර්. තෙන්නකෝන් 

Drinking Song- බීමත් ගීතය- by William Butler Yeats

මිදියුෂ මුවටවිත්

ප්‍රේමය ඇසට විත්

එපමණය

අප දන්නේ

සත්‍ය පිණිස

මහළුව මරණයට මත්තෙන්

මගේ මුවට වීදුරුව ඹසවමි

ඔබ දෙස බලා

මම හූල්ලමි.

by William Butler Yeats

අනුවාදය: උදය ආර්. තෙන්නකෝන්

හිස් හිත් අවකාශය

 

හිස් ඇත හිස් හිත් නැත හිස්  හිස් ඇත හිස් හිත් නැත හිස්

හිස් ඇත හිස් හිත් නැත හිස්  හිස් ඇත හිස් හිත් නැත හිස්

හිස් ඇත හිස් හිත් නැත හිස්  හිස් ඇත හිස් හිත් නැත හිස්

හිස් ඇත හිස් හිත් නැත හිස්  

හිස් ඇත හිස් හිත් නැත හිස්

හිස් ඇත හිස් හිත් නැත හිස්  හිස් ඇත හිස් හිත් නැත හිස්

හිස් අවකාශය  

අවකාශය හිස්

හිත් අවකාශය

අවකාශය හිත්

හිස් ඇත හිස් හිත් නැත හිස්  හිස් ඇත හිස් හිත් නැත හිස්

හිස් ඇත හිස් හිත් නැත හිස්  හිස් ඇත හිස් හිත් නැත හිස්

හිස් ඇත හිස්

හිත් නැත හිස්  

හිස් ඇත හිස්

හිත් නැත හිස්

හිස්

ඇත හිස්

හිත්

නැත හිස්  

හිස් ඇත හිස්

හිත් නැත හිස්

හිස් ඇත හිස් හිත් නැත හිස්  හිස් ඇත හිස් හිත් නැත හිස්

හිස් අවකාශය  

අවකාශය හිස්

හිත් අවකාශය

අවකාශය හිත්

හිස් ඇත හිස් හිත් නැත හිස්  හිස් ඇත හිස් හිත් නැත හිස්

හිස් ඇත හිස් හිත් නැත හිස්  හිස් ඇත හිස් හිත් නැත හිස්

හිස් ඇත හිස් හිත් නැත හිස්  හිස් ඇත හිස් හිත් නැත හිස්

හිස් අවකාශය  

අවකාශය හිස්

හිත් අවකාශය

අවකාශය හිත්

උදය ආර්. තෙන්නකෝන්

සොඳුරු හීනයක්

සොඳුරු හීනයක්

අඩ නින්ද

සුව නින්ද

වෙනු පිණිස

දුටිමි මහ රැය

සොඳුරු හීනයක්

හෙළි පෙහෙළි කළ

නැවදැළි හේනක

අස්වැද්දුවෙමි

රතු රෝස වගාවක්

ඒ වන ලැහැබ මැද

දඬු වැට බැඳ

මායිම ලකුණු කර

ගසක් උඩ තැනුවෙමි

අටිටාලයක්

රෝස පැළ දළු ලා

කැකුලු පීදී

අමුතුම තාලයක හේනක්

වැඩක් නැති

පලක් නැති

බව කියන හේනක්

එහෙත් ලස්සන

විවිධ දෑ තරට

හිරු එලිය මුසු කර

ආදරය බෙදා දෙන

බව නොතේරෙන

කුතුහලය උතුරන

පෙර නොදුටු හේනක්

වඳුරන් රිලවුන්

දඬු වැටට නගිමින්

කරන විපරම්

අට්ටාලයේ මම

උදෑසන දුටිමි

ඌරන් මීයන්

ඉත්තෑ කබල්ලෑවන් අතර

හූ කියන නරියන්

නිදන රෝස සුවඳට

ඉව කරති සඳ එළියට

සතුට ඉහවහ ගිය

සමනල මී මැසි

ඉගිල එන කුරුල්ලන්

ලැගුම් ගෙන නිදහසින්

අලියෙකුට පාගා තලන්නට

වඳුරෙකුට බරු ගසා කන්නට

ලං උනොත් කළ ‍නොහැකි

කටු අතු මත පිපුණු

සුවඳට වසඟ වුණු

කැලෑවේ හේනක්

කඩා ගෙන මලක්

පඹයාට දුනිමි මම

කඩාගෙන මල්

ඒ දෙස බලා උන්

වඳුරන්ට දුනිමි මම

කන්නට නොවුනත්

සුවඳට හැඟුම්විත්

වඳුරන් ද පෙරළා

දිගු කළාහුය එ මල

සිය අසල් වැසියාට

දැනුන බව ඔවුනොවුනට

දැනුනෙමි බලා උන් මට

බැස අට්ටාලයෙන් පහළට

මුදා හැර මම ගියෙමි දඬු වැට

උදය ආර්. තෙන්නකෝන්