කොදෙව්වේ ලෝක දැක්ම සහ කොදෙව්වට ලෝක දැක්මක් The worldview of the island and a worldview to the island

කොදෙව්වේ ලෝක දැක්ම සහ කොදෙව්වට ලෝක දැක්මක්

The worldview of the island and a worldview to the island

පළමු කොටස

අප උපන්, අප ජීවත්වන, ගෙදර ගම ප්‍රෙදේශය රට වශයෙන් ගත් කල්හී, ලංකාව කෙරෙහි ඇල්මක් ඇත්තේ අපගේ රට වන නිසාය. අපගේ පරිසරය ගහ කොල දෙමාපියන් නෑයන්, හිත මිත්‍රාදීන් නිසාය. මම කියා යැයි පමණක් සිතමින් ජීවත් වන්නට හිතුවත්, මට පමණක් ජීවත් වන්නට නොහැකිය. දෙමාපියන්, ඥාතීන් හිත මිතුරන් ගහ කොල පරිසරය පමණක් යැයි කියා හිතුවත් ජීවත් වීම හිතන තරම් ලෙහෙසි පහසු වන්නේ නැත. මේ නිසා අප හැමට රටක් සමාජයක් ලෝකයක් ලෙස පුළුල් ලෙස ජීවත් වන්නට නම් මානව සම්බන්ධතාවන්ගෙන් යුක්ත වූ ක්‍රමයක ගමන් කිරීමට සිදු වන්නේය. මෙසේ ගමන් කිරීමේ දී එකිනෙකා තමන් භාහිර ලෝකය දකින ආකාරයක් ඇත. ඉතිහාසය පුරා විවිධ කාල වකවාණු පසුකරමින් පුද්ගලයන් හා සාමාජයක් ජාතියක් ලෙස අප සතුව ඇති දැක්ම කුමක්ද යන්න පිළිබඳව කල්පනා කිරීමේදී, මදකට නතරව ඒ පිළිබඳව විමසිලිමත් වීම මෙම ලිපියේ පරමාර්ථය වේ. 

පුද්ගලයා, පවුල, සමාජය, රට රාජ්‍ය ආදී සකල කේෂත්‍රයන් තේරුම් ගැනීමට, අවබෝධකර ගැනීමට කොතෙකුත් දර්ශන, මතවාද හා න්‍යායන් අප ජීවත්වන ලෝකයේ දක්නට ඇත. පෙර දිග වේවා, බටහිර වේවා, ඉතිහාසය පුරාවට නිර්මාණය කරනු ලැබූ සංකල්පීය ප්‍රපංචයන් මිනිස් ජීවිතය හැඩගැන්වීම පිණිස බොහෝ මාර්ගෝපදේශයන් ගෙනහැර දක්වා ඇති සැටි ආගමික අදහස්, දේශපාලනික සමාජ මනෝවිද්‍යාත්මක, දාර්ශනික යනා දී චින්තනයන්  තුලින් දැකිය හැකිය. කොතෙකුත් චින්තනයන්, ආගම් හා දේශපාලනික මතවාදයන් මානව ශිෂ්ටාචාරය පුරාවට  බිහිවෙමින්  භාවිතයේ යෙදෙමින් පැවතිය ද, මනුෂ්‍යයින් වශයෙන් සකල විධ පෘථිවි තලයේ වෙසෙන්නාවුන්, පරිසරය හා අනෙක් තිරිසනුන් යැයි හඳුන්වනු ලබන ජීවීන් අතර අප(මිනිසා) අසමත් සතුන් බවට පත්ව ඇත.ඒ මනුෂ්‍යයින්ම වීම නිසාය. තිරිසන් සත්වයාගෙන් මිනිසා වෙනස් වනු ඇත්තේ බුද්ධිය හා චින්තනය දියුණුවිමේ ඓතිහාසික පරිණාමය නිසාය.එහෙත් මෙම  මනුෂ්‍ය හැඩය අනෙකාගෙන්(සත්වයාගෙන්) වෙනස්වීමට නම්, පුද්ගලික හා සාමාජීය වශයෙන් ගොඩනගාගත් සම්මුතිකාමී අගයයන් ධර්මතාවන්, ප්‍රතිපත්ති, නීති ආදී ගිවිසුම් පිළිපැදිය යුතු වේ. ඒවා අතරට ඉතිහාසය තුලින් පැමිණි සංකල්ප අතර මිනිස් අයිතීන්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය, යුක්තිය, සමානාත්මතාව, අනන්‍යතාව, ගෞරවය, ස්වංනිර්ණය වැනි සොයා ගැනීම් මිනිස් සමාජයට පැමිණ ඇත්තේ මිනිසා සහ මිනිසා අතර මිනිසා හා සමාජය ජාතීන් රාජ්‍යයන් අතර ඇති අනවතර අරගලය නිසාවෙනි. 

කුමන මාදිලියේ ගැටුම් හෝ යුද්ධයන් හෝ විවිධ අරමුණු වෙනුවෙන් නිර්මාණය කළ ද, මනුෂ්‍ය සංහතියේ මානව අපේක්ෂාව වන්නේ සම්මුතිකාමී සහජීවනයකින් ජීවත්ව අවසාන අපේක්ෂාව ලෙස සාමයෙන් ජීවත්වීමය. මෙම අපේක්ෂා අර්ථයෙන් මිනිස් සමාජය කොතෙක් ප්‍රමාණයකට සමත් වී ඇත්දැයි යන්න ලෝකය පුරාවට සාපේක්ෂක වුවද ලංකාව නමින් අන්‍යය වී ඇති රටෙහි මිනිසුන් වශයෙන් ජීවත් වීමට කොතෙක් දුරට සමත් දැයි කල්පනා කළ යුතුව ඇත්තේ දිනෙන් දින පිරිහෙමින් ගලා යන සාමජ භාවිතාවේ ලෝක දැක්ම ගැටලුකාරී නිසාවෙනි.

ම්ලේච්ඡ සමාජයේ සිට සභ්‍ය සමාජය දක්වා සමජය පරිණාමය වී විකාශනය වුවද අනෙකාගෙන් මිනිසා සමත් යැයි හෝ දියුණු යැයි කිව හැකිද? එසේ කිව හැකි නම් දැක්විය හැකි මිනුම් දඬු මොනවාද යන්න සෙවීමේදී අප හමුවට එන මූලික පදනම් සංකල්පය වන්නේ මනුෂ්‍යත්වය යන ගැඹුරු අදහසය.  පුද්ගලයාගේ සිට රාජ්‍ය හා පාලකයා දක්වා සෑම සමාජ ක්‍රමයකම අඩුවැඩි වශයෙන් මෙම සංකල්පය, එනම් මනුෂ්‍යත්වය පිළිබඳ වූ අර්තකථනය ඉතිහාසය පුරාවට විවිධ හැඩයන්ගෙන්  වර්ධනය වී ප්‍රතිරාව ගෙන දෙන්නේය. මනුෂ්‍යත්වය පිළිබඳ කථිකාව ලංකාව විෂයෙහි පුද්ගලයා, සමාජය, රාජ්‍ය හා අනෙකුත් දේහයන් තේරුම් ගැනීම උදෙසා සංවාදගත කළහොත්, අපහට ලැබෙන පිළිතුර සැනසුම්දායක විය හැකි ද? අප සමාජයේ මනුෂ්‍යත්වය පිළිබඳ කථිකාවේ දාර්ශනික පදනම සමාජගත වනුයේ පැරණි බෞද්ධ හා හින්දු දර්ශනයෙන් ද පසුව බටහිර ක්‍රිස්‍තියානි දර්ශනය හා ඉස්ලාම් දර්ශනය යන ආගමික පදනම් ද පසු කාලීනව ඇති වූ සමාජ දේශපාලන දර්ශනයන්ගේ අදහස් තුලිනි. මෙකී දර්ශනයන් අඩු වැඩි වශයෙන් සිංහල හා දෙමළ, මුස්ලිම් හා සෙසු කුඩා සමාජයන් තුල වෙන් වෙන්ව ද මිශ්‍රිතව ද ශිෂ්ටාචාරය යැයි කියන සමාජ සැකසුම අතීතය විසින් සකසා යුග ගණන් ගෙවමින් පැමිණ ඇත.

අප මනුෂ්‍යයින් ලෙස කුමන තලයන්ගේ ජීවත් වන්නේ ද යන්න සමාජ මනෝ විෂ්ලේෂණ දැක්මක් ඔස්සේ තේරුම් ගනිමින් අප පුද්ගලයන්, පවුල්, සමාජයන් හා රට රාජය ලෙස කුමන ඉසව්වක ජීවත් වන්නේ ද යන්න තෙරුම් ගැනීමට පදනම් කර ගනු ලබන්නේ ලෝක දැක්ම නම් වූ සමාජ මනෝවිශ්ලේෂණ සංකල්පයයි. මෙම සංකල්පය ඔස්සේ ලාංකික සමාජයේ පුද්ගල හා සමාජ දේශපාලනික කණ්ඩායම්වල ඇති සවභාවය සහ ඊට ඇවැසි යයි සිතන කැඩපතක පරාවර්තනයක් සිදු කිරීම අත්‍යවශ්‍ය යුතුකමක්ව ඇත.

ලෝක දැක්ම යනු කුමක් ද- what is worldview?

ලෝක දැක්මක් යනු පුද්ගලයින් සහ කණ්ඩායම් ඔස්සේ ස්වභාවය සහ යථාර්තයේ ස්වභාවය  දැකීමකි. එසේම මනුෂ්‍ය ජීවිතයේ අරමුණ නැතිනම් මනුෂ්‍ය ක්‍රියාවලිය සහ  මනුෂ්‍ය සම්බන්ධතා  පිළිබඳ දෘෂ්ටිමය මානසික ආකෘතියකි. මුලු මහත් දෘෂ්ටිය තුලින් කෙනෙකු ලෝකය දක්මින් අර්ථකතනය කරනු ලබයි. ඒ අනුව පුද්ගල හා කණඩායම් ක්‍රියා කරණු ලබයි. එ ඔස්සේ මෙහෙයවනු ලබයි.

කුමන හෝ තරාතිරකම සෑම පුද්ගලයෙකුටම ලෝක දැක්මක් ඇත.එය දැන හෝ නොදැන හෝ පුද්ගලයා සතු දෙයක් වේ. මෙම ලෝක දැක්ම අප අවට ඇති යතාර්ථයන්ට ප්‍රතිචාර දක්වන්නේ කෙසේද, අර්ථකතනය කරගනු ලබන්නේ, තේරුම්ගනු ලබන්නේ හා සංජනනය කරගනු ලබන්නේ කෙසේද යන්න හැඩගස්වනු ලබයි. මේ ලෝක දැක්ම(දැකීම්) අනෙකාට පිළිගත හැකි හෝ පිළිගත නොහැකි, ප්‍රකෘති හෝ විකෘති බවට පත්වීමට අප ක්‍රියා කරන, සිතන, හා සලකනු ලබන සෑම දෙයක්ම හැඩගස්වනු ලබයි. 

පුද්ගල හා සමාජ යන තල දෙකෙහිදීම අප විසින් දකින, අනෙකා සහ විශාල වශයෙන් ලෝකය දකින අයුරු නියෝජනය කරයි.වඩාත් වැදගත් වන්නේ එම දෘෂ්ටිය යථාර්ථය බවට පත්කරගන්නේ කෙසේද යන්නය.ලෝක දැක්ම ජීවිත කාලය පුරාවටම වර්ධනය වන අතර අධ්‍යාපනය, පවුල් සම්ප්‍රදාය, ආගමික විශ්වසයන් දේශපාලනික මතවාදයන් සහ ජනමාධ්‍ය වැනි දේ තුලින් පරම්පරාවෙන් පරම්පරාවට විකාශනය කරනු ලබන්නකි. අප ජීවත්වන නූතනම අවධිය තුල ඇති තාක්ෂණික මෙවලම් හේතුවෙන් ඉතා වේගයෙන් වර්ධනය වීම සඳහා ජන මාධ්‍ය හා සමාජ මාධ්‍ය අතිශය දැවැන්ත කාර්යයක් සිදු කරනු ලබයි.

උදාහරණයක් ලෙස සිංහල බෞද්ධ  ලාංකීය ජාතිය පිළිබඳ  ලෝක දැක්ම රාජ්‍ය විසින් පිළිගත් සාමාන්‍ය (ප්‍රකෘති) දෙයක් ලෙස සලකණු ලබයි.මෙම සිංහල ජාතිය පිළිබඳ ලෝක දැක්ම තුල අපගේ චින්තන සිතිවිලි හැඟීම්, සහ ක්‍රියාකාරකම් ඒ තුල ගොඩනංවනු ලබයි. මේ අනුව සිංහල බෞද්ධ  මානය තුල සිට සෑම දෙයක්ම මැනීම හා ප්‍රකාශ කිරීම කරනු ලබයි. අනගාරික ධර්මපාල,නලින් ද සිල්වා, ගුණදාස අමරෙසේකර වැන්නගේ ද දෘෂ්ටීන් දෙස බැලීමේ දී අවබෝධකර ගත හැකි වේ.

එපමනක් නොව, අපගේ ඉතිහාසයේ වංශ කථාව ලේඛණ ගත කර ඇති මහාවංශය බුද්ධිමත්ව කියවා බැලූ කල සිංහලයාගේ ලෝක දැක්ම ගොඩනංවා ඇති අයුරුත් එය අවිච්ඡින්න ලෙස ගලා ගෙන එන ආකාරයෙන් බැස ගත හැකි නිගමනයන් මොනවාද

„සරල ආකරයෙන් ගත්විට, සිංහල බෞද්ධ යථාර්ථය සමවන්නේ වාර්ගික ජන කණ්ඩායම ලෙස (සිංහල බෞද්ධ), ආගම ලෙස (ථෙරවාද බෞද්ධ), භෂාව ලෙස(සිංහල),  වංශය ලෙස( ආර්ය සිංහල), සහ ජාතිය  ලෙස (ශ්‍රී ලංකා) යන්නට ය. මෙම යථාර්ථය තුල ලාංකික කොදෙව් ජාතිය යනු සිංහලයන්ගේ භූමිය වන්නා වූ ආර්ය වංශයෙන් යුත් සිංහල කතාකරන ජනයාගෙන් යුත් බෞද්ධ ජාතියක් වේ. මෙම දැක්ම තුල සිංහල ජාතික වාදි මතවදය යන්න ථේරවාද බුද්ධාගමෙන් ද සුපිරි යැයි කියන (ආර්ය) වංශයකින් යනුවෙන් ස්වං මමත්වකරණයට පත්ව, ද්‍රවිඪ දෙමල ජනයන් විසින් ආක්‍රමණය කරනු  ඇතැයි යන අනාගත බියකින් යුතු විශෙෂිත බැඳීමකින් ජාතිකරණය වූවකි.“ (ඩග්ලස් ඇලන්, උයන්ගොඩගේ උපුටනය)

ඉතිහාසය පුරා මෙලෙස පැමිණ ආ ලෝක දැක්ම රටක් ජාතියක් ලෙස උපරිමස්ථානයට පැමීණියේ විශාල ජන ඝාතක යුද්ධයකින් ද ඉන් අනතුරුව, මානව විරෝධී හිංසන හා සදාචාරයමය පරිහාණියක ගැලීමෙන් නොනැවතී එම ලෝක දැක්ම උත්තම ඝණයේ මතවාදයක් කිරීමෙනි.

ලෝක දැක්ම  අපගේ අද්විතීය පුද්ගල ජීවන අත්දැකීම් සහ සාමූහික සංස්කෘතික ඉතිහාසයන්ගේ ප්‍රමාණයන් විසින් හැඩගන්වනු ලබන අපගේ‍ විඥාණයේ වර්ධනයට සෘජුව  ඇතිකරන ප්‍රතිචාරය තුලදී වර්ධනය වීම සිදු වේ. සාමාන්‍යෙයෙන්  අප සතුව ඇති විඥාණය ලෝක දැක්මේ කොටසකට පමණක් සවිඥ්ඥාණික වේ. වැඩි කොටස, රැඳී පවතිනු ඇත්තේ අපගේ සවිඥ්ඥණික දැනුවත්බවෙහි මතුපිට පතුලෙහිය.

ගැටුම පදනම් වූ ලෝක දැක්ම- Conflict- based Worldview

අප බොහෝ දෙනා විසින් සමකාලීන ලෝකයේ දී, ජීවිතයට අත්දැකීම් ලබා ගනු ලබන්නේ, ලැබෙනුයේ ද අවබෝධකර ගනු ලබන්නේ ද ගැටුම කේන්ද්‍රකරගත් මානයකිනි.මේ කාරණය නිසාවෙන් අද සමාජයන්ගේ අති ප්‍රමුඛ ලෝක දැක්ම ලෙස අපව දැනුවත් කරනු ලබන   දර්ශනයන්, සංකල්පයන්, සහ විද්‍යාත්මක/ මිථ්‍යාත්මක න්‍යායන් විසින් ඒවා ගැටුමට උරුමයක් සේ සලකන, අවශ්‍යවන්නා වූ මනුෂ්‍ය ස්වභාවයේ අංගයන් හා ජීවන ක්‍රියාවලියට අදාල දෑ හඩගස්වා ඇත. ගැටුම කේන්ද්‍රකරගත්  ලෝක දැක්මන් යනු  මුල්  කාලීන යුග වල දී පුද්ගලයින්ගේ  හා සාමූහික වශයෙන්  පරිණතභාවයට පත් වූ ක්‍රායාවලීන්ගේ සුවිශේෂිත ලක්ෂණයන් වෙති.

පුළුල් ලෙස පිළිගත් ගැටුම පදනම්කර ගත් ලෝක දැක්ම සඳහා  දායක වූ විද්‍යාත්මක හා දාර්ශනික න්‍යායන් අතර ප්‍රමුක පෙළේ නිදර්ශන වන්නේ, චාල්ස් ඩාවින්ගේ ස්වභවික වර්ණවාදී න්‍යාය theory of natural selection, කාල් මාක්ස්ගේ පංති ගැටුම පිළිබඳ න්‍යාය theory of class struggle, සිග්මන් ෆ්‍රොයිඩ්ගේ මනෝවිශ්ලේශන න්‍යාය, the Tri-Partite Psyche සහ ඇඩම් ස්මිත්ගේ නිදහස් වෙළෙඳපොල, the Free-Market System

ඩාවින්ගේ න්‍යායට අනුව,  සියලුම ජීවිත පවතිනුයේ අරගලය, තරඟය, සහ ගැටුමේ රංග භූමිය තුල දීය.  පරිනාමයේ ප්‍රතිපලය වන්නේ „බලවතාගේ පැවැත්ම“ „Survival- of-the Fittest“යන්න ය. සමාජ ඩාවින්වාදය, න්‍යායක් වශයෙන් ඩාවින් විසින් කළ සොයා ගැනීම්  යටත්විජිතවාදය, නිර්බාදිත ධනවාදය මෙන්ම ඒකාධිපතිවාදය පවා සුජාතකරණය කිරීමට, පදනම් වූ  විශ්වසයක් ඇති කළ අතර  සෑම මනුෂ්‍යයෙයකුටම ජීවත් වීමට හා  ශක්ති සම්පන්න වීමට කරන අරගලයක් ලෙස මනුෂ්‍ය අන්තර් සම්බන්ධතා නිරන්තරයෙන් අනෙකා කෙරෙහි බලපැම් කරන්නට විය.

මාක්ස්ගේ න්‍යායට අනුව ඉතිහාසය මෙහෙයවනු ලබන්නේ  දෘඪ වූ පංති දෙකක නො වැලැක්විය හැකි අනවතර අරගලයකිනි. නිෂ්පාදනය හිමිකරුවන් සහ එම හිමිකරුවන්ට ශ්‍රමය සපයා වැඩ කරන කොටස ලෙසය. ඉතිහාසය  නොනවතින ලෙස තල්ලු කරනු ලබන  ගැටුමේ චක්‍රය  ව්‍යස්ථාපිත සාමය සඳහා අවසානයකට ගෙන ආ හැකි වන්නේ ප්‍රාග්ධනය හිමි පංතිය තුරන්කිරීමෙන් පමණකි ය යන්න මාක්ස්වාදයේ හරයාත්මක දැක්ම විය.

ෆ්‍රොයිඩ්ට අනුව ජීවිතය පාලනය කරනු ලබන්නේ (වැඩි වශයෙන් අවිඥාණකව) ආශයන් දෙකකිනි. ලිංගිකත්වය (කාම තෘෂ්ණාව) සහ  ආක්‍රමණය ( මරණීය ආශය) වෙති. පුද්ගලයන් නිරන්තරයෙන්ම මෙම ආශයන්  දෙක හේතු කොට ගෙන ගැටුම අත් දකින අතර  ඇතුලත ගැටුම සිදුවනු ඇත්තේ මනෝ ධාතුවෙහි ඉඩ් (id), ඉගෝ(ego) සහ සුපර්ඉගෝ (super ego)අතර ය. ෆ්‍රොයිඩගේ රචනා ශතවර්ෂයක් වසා දැමීමට ලක්කර තිබුණු බටහිර සමාජයට බලපෑම් කළ අතර, පරම්පරාවකින් පසුව පරම්පරාවක් ලෙස  ඔහුගේ න්‍යායන් පුද්ගල වර්ධනය සඳහා යොදා ගනු ලැබුවේ ජීවිතයේ අර්ථය තක්සේරු කිරීමටය.

ඇඩම් ස්ම්ත්ගේ න්‍යායට  අනුව තරඟය යන්න නිරෝගිමත් ආර්ථික ජීවිතයක පදනම සේම එය පුද්ගලයන්  සාර්ථකත්වය සඳහා මෙහෙයවනු ලබයි. ශක්තිමත් ආර්ථිකයක් විශේෂිත වන්නේ තරගය සහ  ශක්තිවන්තයාගේ පැවැත්ම මතය. වැඩි වශයෙන්ම, තරඟය පිළිබඳ මූලධර්මය සියලුම වර්ගයේ අන්තර පුද්ගල සහ ජාත්‍යන්තර සබඳකම් මෙහෙය වීමට භාවිතා කරන්නට විය.

ඓතිහාසික වශයෙන් මෙම න්‍යායන් සමාජ හා දේශපාලන වෙනස්කම සඳහා  බලසම්පන්න ප්‍රගාමකයක් සපයන්නට විය. නිර්මාණවාදයට ඇති තර්කයට  ප්‍රතිවිරුද්ධව පරිණාමවාදය පිළිබඳ න්‍යාය මිහිමත ජීවිතයේ සංවර්ධනයටත් එය තව දුරටත් ගවේශනය කරමින් අත්හදා බැලීමට ප්‍රමාණවත් පහැදිලි කිරීමක් සපයන්නට විය. නිදහස් වෙළෙඳ පල ආදර්ශය(මොඩලය) වැඩවසම් හා යටත් විජිත ව්‍යුහයන් තුල  සමාන්‍ය වෙළෙන්දන්ට එතෙක් ලාභ ඉපයීමට නොහැකිව පැවැති  තත්වය විවෘත කරන්නට විය. පංති අරගලය පිළිබඳ න්‍යාය ආර්ථික, සමාජීය හා දේශපාලන කටයුතුවල දී ප්‍රධාන වශයෙන් යුක්තිය හා සමානාත්මතාවයේ අවශ්‍යතාව පිළිබඳ ජන සවිඥාණකත්වයකට දායකත්වය සපයන්නට විය. එතෙක් පැවැති  යක්ෂ ප්‍රේත වැනි අන්ධ විශ්වාසයන් ෆ්‍රොයිඩගේ න්‍යායන් තුලින්  මානව මනෝවිද්‍යාත්මක තත්ත්වයකට පත් කිරීමට හැකි විය.

මෙකී න්‍යායන්ට අනුව ගැටුම පදනම් කරගත් විශේෂිත ලෝක දැක්මන් දෙකක්  අද ලෝකයේ ප්‍රමුඛ ලෙස ක්‍රියාත්මක වෙමින් පවතී. මෙම ලෝක දැක්මන් විවිධ ප්‍රමාණයෙන්ගෙන් මනුෂ්‍ය සමාජයන් නියෝජනය කරනු ලබයි. ඒවායින් ප්‍රධාන වශයෙන් පුද්ගල සහ සාමාජීය වශයෙන් වර්ධනීය අවධීන් දෙකක් ලෙස “පැවැත්මේ“  „Survival phase“අවධිය  සහ „අනන්‍යතා“  „identity phase“ අවධිය පිළිවෙලින් හඳුනාගනී. පහතින් සාකච්ඡා කරනු ලබන පැවැත්ම පිළිබඳ ලෝක දැක්ම සහ අනන්‍යතාව පිළිබඳ ලෝක දැක්ම වෙන් වෙන්ව කතා කළ ද බොහෝ විට පුද්ගලයින් හෝ සාමාජිය ලෙස මෙම දෙකම වෙන්ව මෙන්ම එකට මිශ්‍රිතව ක්‍රියාත්මක වීම දැකිය හැකිය.

පැවැත්ම පිළිබඳ ලෝක දැක්ම - Survival Based Worldview 

පැවැත්ම පිළිබඳ ලෝක දැක්ම  කෘෂිකාර්මික නැතිනම් පූර්ව කාර්මික කාලවල සාමූහික සංවිධානයේ මුල් දශකයට සහ පුද්ගල ජීවිතයේ අර්ධයකට අනුරූපි වන්නේය. බල අසමතුලිතයේ තත්ත්වයන් පොදු වශයෙන්  ද අනතුර, අනාරක්ෂාව  සහ ඊට ගොදුරුවිය හැකි ආකාරයේ සංජානනීය තත්ත්වයන් දැකිය හැකිය. මෙම දැක්ම දරිද්‍රතාවයේ, අයුක්තියේ, අරාජිකත්වයේ, කායික  තර්ජනය, හෝ ඕනෑම මොහොතක ඇති යුදමය තත්ත්වය සහ ඕනෑම සංස්කෘතික පසුබිමක ඇති තත්ත්වයන් යටතේ වර්ධනය විය හැකිය.  නොනැසී ජීවත්වීමට අවැසි අවස්ථාවේ දී, මනුෂ්‍යයින්, පුද්ගල සහ සමූහික යන දෙපිරිසම තමන්ගේ පැවැත්ම සඳහා බියකින් පසුවන අතර මෙලෙස ආරක්ෂාව අපේක්ෂාවෙන් බලය සොයාගෙන යන්නේය. අනතුරින් පිරුණු ලෝකයක දී, නියෝගය සහ ආරක්ෂාව ඉහලම අගයක් ගනී. මෙලෙස පැවැත්ම පිළිබඳ තත්ත්වයන් තුල,  එය එකෙකු හෝ කුඩා මිනිස් කණ්ඩායමකට ශක්තිය හා බලහත්කාරය තුලින්  බලය ලබා ගැනීම ද අනෙක් අයට තම ආරක්ෂාව හා රැකරවණය තහවුරු කර ගැනීම පිණිස බලය යොදවන පිරිස අනුගමන කිරීම ප්‍රකෘති දෙයක් වන්නේය. මෙම අවධිය තුල ඇතිවන මිනිස් සබඳතා අසමාන බලය බෙදා ගැනීමකින් ද ඔවුන්ගේ අරමුණු සාක්ෂාත් කර ගැනීම සඳහා බලහත්කාරය යෙදවීම මූලික වශයෙන් විශ්වාසය තැබීම සුවිශේෂී දෙයකි. මෙම අවධියෙදී බලහත්කාරය යෙදවීම “බල පරාක්‍රමය සත්‍යය වන්නේය” “might is right” යන මතයේ විශ්වාසයෙන් සාධාරණියකරණය කරනු ඇත.

ප්‍රධාන වශයෙන්ම, පැවැත්ම පිළිබඳ අවධියේ චින්තනයේ නැඹුරුව සැලකිය යුතු ප්‍රමාණයේ ප්‍රචණ්ඩත්වය වන අතර එවැනි අවධියක ජනතාව( පුද්ගල සහ සාමූහික) ලෝකය භයානක දෙයක් world as dangerous ලෙස දකිමින්, පාලනය හා බලහත්කාරයේ මූලධර්ම ක්‍රියාත්මක කරමින්, ජීවිතයේ අවසාන අරමුණ වන්නේ කෙනෙකුගේ  සහ එම කණ්ඩායමේ ආරක්ෂාව සුරක්ෂිත කරගැනීමටය.

පැවැත්ම පිළිබඳ ලෝක දැක්මෙන් ක්‍රියාත්මක වන සමාජයන් බලයෙන් යුක්ත ඒකාධිපතිවාදයකට නුඹුරුවක්  දක්වන අතර එවැනි තත්ත්වයක් තුල විවිධත්වය තුල ඒකකත්වයේ (unity in diversity) සන්දර්භය තුල කල් පවත්නා සාමයකට ඇති නිර්මාණාත්මක නැඹුරුව දැකිය නොහැකිය. පැවැත්ම පිළිබඳ ලෝක දැක්ම තුලින් මනුෂ්‍ය කණ්ඩායම් සහ සමාජයන් මූලික අවශ්‍යතාවන් සපුරා ගැනීම සඳහා ඔවුන්ගේ බලය හා සම්පත්වලට හැකියාවක් පැවැතිය ද ඒකාධිකාරී බල භාවිතාව ඊට තහවුරුවක් ඉල්ලා සිටිනු ලබන අතර, අන්ධ බවින් යුතු කීකරුකම සහ බලය නොමැති කමින් නිශ්ක්‍රීය ඉවසීමකට මග පාදනු ලබයි. ඒකාධිපති ආයතනයන්  සහ සමාජයන් ක්‍රමාණුකූලව කාන්තාවන්, ළමයින්, සුළුජන කණ්ඩායම්, විදේශිකයින් සහ බලය හා ධනය අහිමිකමේ අවාසියෙන් සිටින්නන් නොසලකා හරිමින් අපහරණයට ලක්කිරීමට පෙළඹෙනු ඇත. මෙම තත්ත්වයන් තුල පුද්ගලයන්ට  තම ආවේනික හැකියාවන් වර්ධනය කරගැනීමට ඉඩ කඩක් නොමැති අතර  එම නිසාම සමාජය ඉදිරිය කර ගමන් කිරීමට නොහැකිව බහුතරයක ජනයාට දායාද කළ හැකි නිර්මාණාත්මක දායකත්වය නොසලකා හැරෙනු ඇත. එවැනි තත්ත්වයක් තුල සාමය සහ ඊට අදාල සැකසුම ඒකාධිපති  ක්‍රමයක නිර්මාණය කරනු ලබන්නේ මායාත්මක තත්ත්වයකි. ක්‍රමය පවතින්නේ බල අසමතුලනයක් ඇති තාක් කල්, සහ ඒ තුල පාලකයන්ට හා පාලක පංතියට, තමාට අවනත ජනයාට නියෝග පැනවීමට සහ යටත්කර ගැනීමට හැකි තත්ත්වයක් තුලය.මේ අනුව පැවැත්ම මත පදනම් වූ ලෝක දැක්මේ ප්‍රධාන අංග ලක්ෂණ සාරාංශ ගත කළවිට

පැවැත්ම පිළිබඳ ලෝක දැක්ම - Survival Based Worldview

 

සංජානනය- Perception	»»»»»»»	ලෝකය භයානකය- world is dangerous
ක්‍රියාත්මක මූලධර්මය- operating principle	»»»»»»»	බල පරාක්‍රමය සත්‍ය වේ- Might is right
සම්බන්ධතා මාදිලිය- Mode of Relationship	»»»»»»»	දෙකට බෙදීම- Dichotomous
අවසාන අරමුණ- Ultimate Purpose	»»»»»»»	පැවැත්මට සහ පාලනයට - To Survive and Control
තීරණය කිරීමේ මාදිලිය-Mode of Decision Making	»»»»»»»	ඒකාධිපතිවාදය/අත්තනෝමතිකත්ව Athoritarian/ Absolutist

ඉදිරි කලාපයට මතු සම්බන්ධය

උදය ආර්. තෙන්නකෝන්-  Udaya R. Tennakoon

අඳුරට එලිය වෛරයට ආදරය අහිමි මව්බිමේ වේදනාව

 

 

 

 

2013 නව වසර ඇරඹෙන ජනවාරි මාසය මෙම සටහන තියන්නට හේතුවන කරුණු කාරණා කිහිපයක් වෙනුවෙන් මෙසේ සටහන් තබමි. වෙනස්, වෙනත් වෙසෙස් සමාජ දේශපාලනික යථාර්ථයක සිට සයිබර් අවකාශයේ සිතිවිලි, අපගේ උපන් බිම වෙත කේන්ද්‍රත කරමින් විදේශයක සිට කිසියම් වේදනාවකින් පෙළෙමින් සිටිමු. 

එම වේදනාව මව්බිම පිළිබඳ වේදනාව වන්නේය(Pain of Motherland). මව්බිම පිළිබඳ වේදනාව රටෙහි පළමු පුරවැසියා වන මහින්ද රාජපක්ෂගේ සිට පහළම ස්ථරයේ සිටින පොදු මහජනයාට ද ඇත. විශාලතම කැබිනට්ටුවෙහි සිටින ඇමැතිවරුන්ටත්, මන්ත්‍රීන්ටත්, පලාත් සභා ප්‍රාදේශීය සභා මැති ඇමැතිවරුන්ටද ඇත. බොද්ධ සංඝයාටද අනෙකුත් පූජකයන්ටද ආගමික බැතිමතුන්ටද ඇත. වියරුවෙන් බෙරිහන් දෙන නලීන් ද සිල්වාටද, ගුණදාස අමරසේකරටද, ඒ මග අනුව යන විමල් චම්පික දිනේශ් වැන්නන්ට ද ඇත. වාර්ගික ප්‍රශ්නයට විසඳුම ලෙස අන්තිම දෙමලා ද ඝාතනයට ලක්කිරීමට කඩු අමෝරා ගත් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ද, මානව වර්ගයාට එරෙහිව කරන ලද ඝාතනවලදී පවතින රජය වරදකරු නොවීමට හේතුවක් ලෙස අනුපමේය මෙහෙවරක් කළ රනිල් වික්‍රමසිංහ ප්‍රමුක එජාපයටද මව් බිම පිළිබඳ වේදනාව ඇත. මහින්ද රාජපක්ෂ රජයේ හමුදාපති ලෙස ජන ඝාතක යුද්ධයට නායකත්වය දුන් සරත් ෆොන්සේකාටද, අනෙකුත් ත්‍රිවිධ හමුදා පොලීසයට ද මෙම වේදනාව ඇත. ඔවුන්ටද ඇති අපටද ඇති මව්බිම පිළිබඳ වේදනාවේ වෙනස කුමක්දැයි පැහැදිලි කරගත් කල්හි සුළුතරයක් වන්නාවූ අපි යනු කවුද යන්නත් අපගේ වෙනස කුමක්දැයි කිව යුතුය. මෙම සුළුතරය සුළුතරයක් වන්නේ අපගේ මව්බිමෙහි වර්ගවාදීන්ට, ජාතිවාදින්ට, මුග්ධයන්ට හා අවස්ථාවාදීන්ටද සාපේක්ෂකවය. එහෙත් මනුෂ්‍යත්වය යුක්තිය හා සාධාරණත්වය අගයන මව්බිමෙහි ජනයාත්, ලෝකවාසින්ටත් සාපේක්ෂකව අප නිරපේක්ෂක මිනිසුන් වීමේ ආඩම්බරයෙන් උදම් ඇනිය හැකිය. සියල්ලෝම හැර ගිය ද තමාට පමණක් වුවද සතුටු වීමේ සුව නින්දක සුවය භුක්ති විඳිය හැකිය. මෙකී අප යනු කවරහු ද

මෙහිදී  අපි යන බහුවචනාර්ථයෙන් ඇමතීම, සෘජුව නිශ්චිත කණ්ඩායමක්, පක්ෂයක් හෝ පිරිසක් නියෝජනය නො කළ ද,    බොහෝ සහෝදර සහෝදරියන් රට තුලම පිටුවහල් වූවන් ලෙස හා රටින් පිටත විදෙස්ගත වූවන් ලෙස සිටිමින් ලංකාවට ද එහි ජනතාවට ද ආදරය කරමින්, එම ආදරයේ පරිමාව සමාජගත කරීමේ ගැටලුවේ ද එය දේශපාලනික සමාජයට අවබෝධ නොවීමේ උභතෝකෝටිකය හේතුවෙන් කලකිරීම හා  ශුද්‍ර කොටස් බවට පත් වු පුද්ගල හා කණ්ඩායම්, අප යන කුලකයට අයත් වන්නෝ වෙති. මෙම සටහන තබන්නේ එම අප සඳහාය.

අපි යනු කවරහුද

මව්බිමට ආදරය කරන්නෝ වන අතර ඒ බිමට සියලු සත්වයෝ ද ගහකොල පරිසරය ද අයත් වන්නෝය. ඔවුන්ට ඔවුන්ගේ අයිතීන් සඳහා වූ අයිතිය පිළිගන්නා සේම එක්ව සිටීමටද කැමති නම් වෙන්ව සිටීමට ද ඇති අයිතිය පිළිගන්නා මුනුෂ්‍යයින් වන්නාහුය. එයට වංගු නොමැත. අවස්ථාවාදයන් නොමැත. කෙකර ගෑම් නොමැත. ඇවැසි නම් ආදී වාසින්ට ද ස්වංනිර්ණ අයිතියට ගරු කරන්නෝ වන අතර ඉතිහාසීය වේදනාවේ සුව නොවූ තුවලය හිමි දමිල ජනයාට ඇති අයිතියට තර්කයක් නොමැත. කුමන දර්ශනයක් වුවද, යුක්තිය සමානාත්මතාව සාධාරණත්වය මනුෂ්‍යත්වයේ පදනම නම් ඒ අපි වන්නෙමු.

කවුරුන් කැමති වුවද නැති වුවද, සිංහල බෞද්ධ හෘද සාක්ෂිය විසින් රට සුණු විසිණු කර බෙදා ඇත. කොපමණ හමුදා සේනාංක ගාල් කරමින් ද තැන් තැන් හි මුරකාවල් කළද, කාල තුවක්කු මානා අහස මුහුද අරක්ගත්තද  මිනිසුන් බෙදී ඇත. බෙදෙමින් යනු ඇත. ජාතිය මතින් ඇති කරනු ලැබූ බෙදුම වෙනත් සාධකයන් හරහා ද,මනුෂ්‍යත්වයේ බෙදීමද නොවැලික්විය හැකිව ඇත. ත්‍රස්තවාදී අණ පණත්වලට හෝ ඒකාධිපතිත්වයට මෙම බෙදීමට අඩ තැබිය නොහැකිය මර්ධනයට, පීඩනයට වෛරයට ලක්වන මිනිසාට පීඩකයාගෙන් වෙන් වීම හැර අන් මගක් නැත. බල කාමයෙන් උන්මත්තකව රජ යන අයුක්තිය දූෂණය වංචාවට ඇත්තේ කෙටි  ආයු කාලයකි. මෙම දිරාපත්වීම රැක ගැනීමට ඔසු නොමැති බව අසත්‍යයක් නොවන්නේය. එවැනි තත්වයක් තුල අප විසඳා ගත යුතු සත්‍යක් ඇත. ආදරය වෙනුවට කලකිරීම හා වෛරය හිත් තුල බිහිකර ගනිමින් සමාජගත කිරීම තවදුරටත් යථාර්ථයක් නොවන බව අප පසුකර ඇති අතීතයෙන් අඩු වැඩි වශයෙන් ඔප්පු කොට හමාරය. වෛරය වෙනුවට ආදරය, කලකිරීම වෙනුවට ක්‍රියාත්මකවීම නව මානයකින් සිදු කිරීම අද දවසේ කාර්යය වන්නේය. ආදරය හා වෛරය කලකිරීම හා ක්‍රියාත්මක වීම යන්න ආගමික චින්තනයෙන් ඔබ්බට ගොස් අලුත් තාලයේ සිතුම් පැතුම් ඇති හදවතක්  නිර්මාණය කර ගැනීමත් ඒතුලට අතීත අත්දැකීම්වල ඇති  රිදීම්, සිරීම්, තුවාල පමණක් නොව පිළිකා මෙන් ඇති සුව නොවන තුවාල පැත්තකින් තැබිය යුතු වේ. අපගේ සිහිනය අප උපන් භූමියේ අඳුර පළවා හැරීමට නම්, අපගේ මෙම ගැඹුරුතම නිහැඬියාවත්, වියුක්ත ප්‍රතිවිරෝදයත්, එක්සත් සහෝදරත්වයේ සබැඳියාවත් වසා දමා ඇති ඝණදුර පලවා හළ යුතුය.

අඳුරට අඳුර පලවා හැරිය නොහැකි අතර එය කළ හැකි වන්නේ ආලෝකයට පමණය. වෛරයට වෛරය පලවා හළ නොහැකි අතර එය කළ හැක්කේ ආදරයට පමණි.

Darkness cannot drive out darkness; only light can do that. Hate cannot drive out hate; only love can do that.

මනුෂ්‍යයින්, ආදරණිය සහෝදර සහෝදරියන්යින් ලෙස කල්පනා කිරීමේ දී මාටින් ලූතර්ගේ ඉහත ප්‍රකාශය  අප සඳහා බරපතල ලෙස යෝග්‍ය වන්නේය. අද අප ගැලී ගිලී සිටිනුයේ මහා අඳුරකය. එම අඳුර, තමා තමා විසින්ද, තමා අනෙකා විසින් ද යටපත් කොට ඇති අඳුරක්ය. අඳුරට ඇඟිල්ල දිගුකරන්නන් වූ අප ද අසමගිය, මමත්වය, මාන්නක්කාර සවිඥාණකත්වය වැනි අඳුරින් යටපත් කොට ඇත. මම නිවැරදිය අනෙකා වැරදිය. මම විවේචනය කරමි. මාව විවේචනයට නොකැමෙත්තෙමි. අනෙකාගෙන් ස්වයං විවේචන ඉල්ලමි. මම ගැන ස්වයං විවේචනයකට කැඩපතක් නො මැත. එබැවින් අද දවසේ අප සියලු දෙනා ගලී සිටිනුයේ නපුර විසින් සාමාන්‍යකරණය කරනු ලැබූ, මමත්වය විසින් මත් කරනු ලැබූ අඳුරකය. එබැවින් අවශ්‍යව ඇත්තේ අඳුර පලවා හැරීම සඳහා වූ  ආලෝකයයි. වෛරය පලවා හැරීමට අවැසි ආදරයයි. 

අපි අපගේ සමීපතමයා සමඟ සංවාදයකට දෑත දිගු නොකර වියුක්ත අනෙකාට උපදෙස් දෙන්නෝ වෙමු. වියුක්ත මහ ජනතාවට, පීඩිත සුළුජනයාට ආදරයේ දෑත පෙන්වන අතර සමීපතම ජනයාව සැක කරමින් වෛරයට බඳුන් කිරීමේ ද්විත්ක උභතෝකෝටිකයේ රඟ දෙන නළුවන් බවට පත්ව ඇත. වියුක්ක ආදරයේ සමාජීය ප්‍රාග්ධනය තම ජීවිතයේ වෘත්තිය හා පැවැත්ම බවට පත්කර ගනිමින් ස්වං වින්දනයක යෙදීමට හැකි වුවද අප ඉදිරියේ ඇති නපුර පැරදවීමට අපගේ ලිඛිත වචන මාත්‍රා ප්‍රමාණවත් නොවන අතර ගුහා ගතව කරන ක්‍රියාවන් ද ප්‍රමාණවත් නොවන්නෝය. මෑත කාලීන දේශපාලනික හිංසනඉතිහාසය තුල දී රට හැර යෑමට බල කරනු ලැබූ හා ස්ව කැමැත්තෙන් පිටිවහල් වූ සාමාජ ක්‍රියා කාරින්ගේ ප්‍රමාණය අති මහත්ය. ඒ අතර විවධ තරාතිරමින් ලංකා සමාජයට ආදරය කරනු ලැබූවන් අතර යුද්ධයට එරෙහිව, සුළු ජන අයිතින් වෙනුවෙන් සටන් කරනු ලැබූවන් ද  අඩු වැඩි වශයෙන් පවතින දුර්ධාන්ත ක්‍රමයට එරෙහි වූවන් ය. විදෙස් ගතව විවිධ රටවල වෙසෙන මෙකී සහෝදර ජනයාගේ ගුහාගත ස්වං වින්දනයේ සීමාවට ඇති කාල අවකාශය තවදුරටත් හුදෙකලා සටන්වලටද, පුද්ගලික ජීවිතයට ඉඩක් දීමට ලංකා දේශපාලන පරිසරය බලා නොසිටිනු ඇත. එබැවින් අප තේරුම් ගතයුතු සත්‍යක් ඇත.

රටක් ජාතියක්, සමාජයක් හා මනුෂ්‍යයින් වශයෙන් මෑත ඉතිහාසය තුල අප අසමතුන් බවට පත් සත්ව කොට්ඨාසයක් බවට පත්ව ඇත. එහි චෝදනා බර ඇඟිල්ල පවතින ආණ්ඩුවට හෝ අනෙකුත් දේශපාලන පක්ෂ වලට හා සෙසු සමාජ සංස්ථාවන්ට දිගු කිරීමෙන්   කරබා ගෙන අපට ගැලවිය හැකිය. නිදහස් වී ශුද්ධවන්තයන් විය හැකි ය. එහෙත් අප සමාජ ක්‍රියා කාරීන් ලෙස,දේශපාලකයන් ලෙස, විචාරකයින්, සිනමාකරුවන්,කවියන්, ලේඛකයන්, ජනමාධ්‍යෙව්දීන්, සාමවාදීන්, මානව හිමිකම් කරුවන් ආදී නොකේ ලේබල්වලින් පෙනී සට අප කළ කී දැයින් අපට අපගේ  හෘද සාක්ෂියෙන් ගැලවිය හැකිද යන පැනය නැවත නැවත් ඇසිය යුතු වන්නේය. අඳුර බිඳලන්න අපගේ අලෝකයේ එලිය රෑ බදුල්ලෙකුගේ තරම් හෝ ඉවහල් උණිද? වෛරය විසින් විසාදි කර ඇති සමාජයට ආදරය කරන්නට හදවතේ දොර ජනෙල් විචෘත වූයේ ද? අඩුම තරමින් පුංචි වා කවුළුවක් වත් වන්නට හැකි උණිද. උත්තරය ඔව් වුවද නැත වුවද රට වෙලා ඇති නපුරට එරෙහිව එය ප්‍රමාණවත් නැත. 

මිනිසුන්ට ආදරය කරන මිනිසුන් බවට පත්වීමේ දී අප ලත් පරාජයේ වගකීම නැවත විග්‍රහ කර ගැනීමත්, වැරදුනු තැනින් යලි යලිත් නැගිටීමේ දී, අප අපගේ ආස්ථානයන් තේරුම් ගැනීමට සමත් වන්නේ නම් හා මව් බිමට ආදරය කරන වේදනාවෙන් පෙලෙන්නෝ වන්නේ නම් අපගේ අරමුණ පොදු දිශාවක් වන්නේය. විවධ මාර්ගයන්ගෙන් පැමිණිය ද අප සැම එකතු වීමේ පොදු අරමුණු සිහිනයකින් එක මඟක් වෙත ගමන් කරනු ඇත. ඒ සඳහා වූ විවිධත්වය සහිත ඒකකත්වයකට බල කරන යථාර්ථයෙන් ගැලවිය නො හැකි ය. නපුර පැරදවීමට මමත්වය පැරද විය යුතුය. මමත්වයේ නපුර ඉතා බරපතල ලෙස පාලක පංතියේ පවුල් වාදය තුල වැඩෙමින් වර්ධනය වෙද්දි, ඔවුන් දඬු කඳේ ගැසීමට ක්‍රියා කරන බලවේග ද මමත්වයේ ගිලෙමින් මම යි නිවැරදි, මම යි ලොක්කා යන පව්කාරයාට ගල් ගසන්නා බවට පත් වූ පව්කරයන් වී ඇත. මර්වින් සිල්වාගේ සිට සරත් නන්ද සිල්වා නලින් ද සිල්වා වැනි සංකේත චරික මහා සමාජයේ දී පිරිහෙන තරමට ශුද්‍ර සමාජයේ දී අප පිරීහීමට ලක්වන්නේ නම් ඔවුන් සහ අප අතර වෙනස කුමක් ද? චංචාවෙන් දූෂණයෙන් රටම කමින් කඳ පණුවන් බවට පත්ව රට දිරාපත් කරන පාලකයින්ව පෙන්වන අතරතුර අපගේ කුඩා ව්‍යුහය තුල ඉතා සුළු වාසියකට එම දෙයම කරන්නේ නම් අප හා ඔවුන්ගේ වෙනස කුමක් ද

ඒකාධිපතිත්වය, ප්‍රජාතන්ත්‍රවිරෝදීබවට එරෙහිව අවි අමෝරා වීදි බැස වාග් ප්‍රහාරත්, අනර්ඝ වැකිවලින් පිටු පුරවන අප ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හඳුනන්නේ නැති නම් තමා තුල සිටින ඒකාධිපතියාව තුරන් කිරීමට කැමැත්තක් නොමැති නම් ගෝඨාභයලාගේ සහ අපගේ වෙනස කුමක්ද

උතුර මෙන්ම දකූණ ද දකුණ මෙන්ම උතුර ද හිංසනය මුදා හරිමින් ම්ලේච්ඡත්වය විදහා පෑ අතීතයක කොටස් කරුවන් වීමේ දී ඔවුන් හැර අප පමණක් සිදු කළ හිංසනයන් නිවැරදි යැයි ගනන් බලමින් සාධාරණය කිරීමේ දී අපගේ දෑත් පිස දා ගැනීම යුක්තියට හා හෘද සාක්ෂියේ සාධාරණත්වයට එකඟ ද. එය එසේ යැයි සාධාරණ විය හැකි නම්, අපට මේ අපේ යැයි කියන මව්බිම වෙනස් කළ නොහැකිය. 

එසේ පත්ව ඇති අපම අප වෙත දිගු කරන ඇඟිල්ලේ අර්ථය විනිශ්චය කරගත යුතු වන්නේය. අඳුරට එලිය දීමට, වෛරයට ආදරය කිරීමට සොයන නව මානයේදී අප ඉදිරීයේ ඇති ගැටලුව නම්

1 දේශපාලන කාරණයේදී අපගේ රටේ ජනතාවගේ හතුරා බවට පත්ව ඇති ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී, ඒකාධිපතිත්වක් කරා ගමන් කරමින් සටින, ජන ඝාතක රජයකට, පාලකයන්ට හා ගැත්තන්ට වෛරය වෙනුවට ආදරය කළ යුතු ද

2 වර්ගවාදය, ජාතිවාදය රෝපණය කරමින් ආගම මුවාවෙන් සුළු ජාතීන් තලා පෙලා පාගා දමන්නන් හට වෛරය වෙනුවට ආදරය කළ යුතු ද

3 වඩාත් සාධාරණ, මනුෂ්‍යත්වය අගයන පරමාදර්ශී මානව සමාජයක් වෙනුවට ගෝලීය ධයවාදය විසින් අතිකරනු ලබන සියුම් ප්‍රාග්ධන සම්‍රච්ඡකරණයට, සූරා කෑමට, ආක්‍රමණික බල ව්‍යුහන් සොඳහා වෛරය වෙනුවට ආදරය කළ යුතු ද හැකි ද 

පංති සහිත බල ධූරාවලිගත සමාජයක පීඩකයාට පීඩිතයා වෛර නොකර ආදරය කළ යුතු ද? එසේ නම් ලංකාවාසී ජනයා ඉවසිලිමත්ව පීඩනය විඳ දරා කොළඹ නගරයේ කාර් රේස් පැදීමට රාජපක්ෂ දරුවන්ට ඉඩ දී වෛය වෙනුවට ආදරය කරනු  නො ලබන්නේ දැයි ප්‍රශ්න කළ නො යුතු ද

සිංහල ජාතිවාදයේ අනෙකා වූ දෙමලාව විනාශ කර ඉන් අනතුරුවද නොනැවතී රට තුල ජාතිවාදී කැළඹීම් ඇතිකරමින් සෙසු ප්‍රශ්න යටපත් කිරීම පිණිස කරන ලද උසිගැන්විම් තුලින් දෙමලා නිහඬ කර මුසල්මානුවන් වෙත බොදු බල සේනාවන් සන්නද්ධ කරද්දී ඔවුන්ට වෛරය වෙනුවට ආදරය කළ යුතුද?  කළ හැකි ද 

මෙම ජනප්‍රිය ප්‍රවාදයන් ටිකකට පැත්තකින් තබා, ආ පසු අප අප තුලට හා අවශේෂයන් වෙත හැරී බැලීම හා ඊට සුභවාදී ලෙස කටයුතු කිරීමත් තුලින් ඇතිකර ගන්නා එකමුතුව ශක්තියක් වන්නේය. සුළුතරයක් වූ අපගේ හඬ එක්සත් බවේ බහුතරය වීමෙන් ඉහත නපුර පරාජයට පත් කළ හැකි වනු ඇත. ඒ සඳහා මුලින්ම අපම අසාගත යුතු ප්‍රශ්න හා ක්‍රියා කළ යුතු විධීන් ඉගෙන ගත යුතුව ඇත.

1 මම මා වෙත හැරීම හා වෛරය වෙනුවට ආදරය ද  කලකිරීම වෙනුවට ක්‍රියාත්මකවීම

2 මම අප අවට ඇති සමීපතම අනෙකා වෙත හැරීම හා වෛරය වෙනුවට ආදරය, කලකිරීම වෙනුවට ක්‍රියාත්මකවීම

3 සාර්ව දේශපාලනයෙන් ශුද්‍ර දේශපාලනයට ආපසු හැරීම හා සමීපතම වූ පැරණි කාල්පනික දේශපාලනික හතුරන්ට වෛරය වෙනුවට ආදරය, කලකිරීම වෙනුවට ක්‍රියාත්මකවීම

මම මා වෙත හැරීම යනු මා විග්‍රහ කර ගනීම සඳහා ද මා සඳහා සවයං විවේචනයකින් යුතුව කැඩපතක් කර ගනිමින් අතීතය තුල මා මාගේ සමාජ දේශපාලනික භාවිතාවන් තුල දී ක්‍රියාත්මක වූ අයුරුත් , සමාජයෙන් මා හටද මා ගෙන් සමාජයට ද සිදු වූ විපාක කොතරම් ද යන්න ආපසු හැරී බැලීම විවෘතබවකින් යොමුවිය යුතු වන්නේය. එහී දී මා හට ඇති ලෝකය පිළිබඳ දැක්ම විසින් මාව නිර්ණය කරනු ලැබුව ද මගේ රට මගේ ජනතාව නැමති සිතිවිල්ලෙන් මා වෙත හැරීමේ දී මා පිළිබඳ අධි මානය  හෝ අව මානයට නව මානයක් සොයා ගැනීමට ඇති ලෝක දැක්මට තමන් ගමන් කළ යුතු අතර නිහතමානී අවංකබව මා සතු විය යුතුය.

අද දවසේ දේශීය හා ජාත්‍යන්තර බුද්ධිමත් සමාජ දේශපාලන ක්‍රියාකාරීන්ගේ වගකීම, යුතුකම හා අවශ්‍යතාව විය යුත්තේ ඉහත ජනප්‍රිය තලයේ ප්‍රවාදයන් වෙත යෙමුවන අතරම ඊටත් වඩා වැඩි ප්‍රමාණයකින් තමා හා අවට ඇති මූලික ගැටලු විසඳා ගැනීමට අලුත් හදවතක් නිර්මාණය කර ගැනීමය. එසේ කියන්නට ඇති හේතු කාරණා මේ මොහොතේ පෙර දාටත් වැඩියෙන් බල කරමින් සිටිනු නොඅනුමානය. ඒ අප අඳුරේ ගිලී ආදරය අහිමි වී ඇති යුගයක ජීවත්වන නිසාය. එබැවින් මෙම ආමන්ත්‍රණය රට තුල නොරටුන් වී නමුත් තවමත් මනුෂ්‍යයින් වූ ද රටින් පිට විදේශගතව, නමුත් තවමත් මනුෂ්‍යයින් වූ දේශපාලනික හා සමාජ සහෝදර සත්වයින් සඳහා ය. 

“අඳුරට අඳුර පලවා හැරිය නොහැකි අතර එය කළ හැකි වන්නේ ආලෝකයට පමණය. වෛරයට වෛරය පලවා හළ නොහැකි අතර එය කළ හැක්කේ ආදරයට පමණි."

 උදය ආර්. තෙන්නකෝන්- Udaya R. Tennakoon

  

  

ද්‍රෝහී මැඬියා

ලාංකීය දේශප්‍රේමී පා පහරින් විසි වී ගිය පුද්ගලයින් අතරින් මා එයට ගොදුරු වූ ඉතා අල්පමාත්‍ර ශද්‍ර ජීවියෙකි. ජීවත් වූ ජීවිතයේ බහුතර කාල ප්‍රමාණයක් සිහින දකිමින්, එම සිහින යථාර්ථයක් බවට පත් කිරීම පිණිස උදව් කරමින්, සංවාද කරමින්, වරෙක ඒ සදහා සංවිධාන නිර්මාණය කරමින් කරන ලද කටයුතුවල අභිමතාර්ථය වූයේ කුමක් ද? ඒවායේ අර්ථය වූයේ කුමක් ද? සමාජයට, මිනිසාට, පීඩිතයාට ආදරය කිරීම නොවේ ද? ආගමට, ජාතියට, කුලයට වඩා පංතිය ද? පංතිය ද වරෙක යටපත් කරමින් මනුෂ්‍යත්වයට  ද ළංවීම මහා පාප කර්මයක් විය. ද්‍රෝහී විය. ඉතාම සමීපතමයා ද එයට එරෙහිව කටයුතු කරන්නට විය

ඉතින් දැන් ලාංකික ළිඳෙන් එළියට විසි වුණු මැඬියෙකි. වතුරවලවල් සොයා පැණ යමි.විශාල වූ විවිධ වූ විෂම වූ ජලාශයක මායිම කරා පැමිණ ඇත. පැවැත්මත්, ආරක‍ෂාවත්, නිදහසත්, ගෞරවයත් රැක ගනිමින් ජලාශයේ හිමි වූ කොටසක ජීවත් විය හැකිය. බොහෝ මැඬියන් පරිද්දෙන් සීතල ජීවිතයක් ගත කළ හැකිය. තමන්ගේ හෘද සාක්ෂිය රවටා ගැනීම උදෙසා ජාතික කොඩිය එසවිය හැකිය. ඒ සඳහා පරිසරය නිර්මාණය කර ගත හැකිය. එහෙත් එය කළ නොහැකි උමතුව කුමක් ද?

ළිඳට ආදරය කිරීමය. අසීමිත ලෙස ආදරය කිරීමය  ළිඳෙහි මැඬියනට ආදරය කිරීමය. අපවිත්‍රව යමින්, විෂ බීජයන්ගෙන් ගහණ ළිද ද, මැඩියන් ද සුඛිත මුදිතව ජීවත් වනවා දැකීමය. එහෙත් ළිං මැඬි ඊනියා ජාතිවාදී දේශප්‍රේමීත්වයේ පා පහරින් එළවා දැමූ ද්‍රෝහියෙකුට කළ හැකි දේ කුමක් ද?

අසංවර අපවිත්‍ර විනාශය කරා ද වංචාව, දූෂණය,සූරා කෑම යන සමාජ අයුක්තිය දේශප්‍රේමී වර්ෂාවෙන් හා උල්පත්වලින් කූඨ ලෙස වංචාකාරී ලෙස රැවටීමෙහි ගිල්වීමෙන් ද සිටින මොහොතක අනන්‍යතාවයෙන් හා ජීවත් වීමෙන් පන්නා දැමූව ද ළිඳටද මැඬියන්ටද ආදරය කරන්නෙමි. පීඩිත මැඬියන්ගේ විමුක්තිය, අයිතිය, ගෞරවය වෙනුවෙන් කළ හැකි වන්නේ කුමක් ද යන ව්‍යධියෙන් අප වැන්නවුන් නිතර දෙවේලේ පෙළෙනුයේ ළිඳෙහි ජීවත්ව සිටි කාලයේ දුටු සිහිනය නිසාය. සමාජය කෙරහි වූ අපේක‍ෂාව නිසාය. වරෙක දකුණ ද, වරෙක උතුර ද නැති   භංග වී විනාශය කරා ගමන් කළ ද විනාශයෙන් පසු ඇති වන අලූත් තත්ත්වයේ සමාජ ප්‍රගමන දයලෙක්තිකයට දායක වන්නේ කෙළෙසද, නිවැරදි මානයන්  දැක හැදින තනි තනි හුදෙකලා රාමුවල සිට සිතනවාට වඩා සාමූහික උගැන්මෙන්,අධ්‍යයනයෙන් අවබෝධයෙන්, විශ්වාසයෙන් සහෝදරත්වයෙන් කැපවීමෙන් හා ආදරයෙන් යුතුව දූෂිත මැඬියන්ගේ රාජ්‍යය බිඳ හෙළා තවත් එවන් වූ මැඬියන්ට අවස්ථාව උදා නො කර දී, පෙර වැරදි හඳුනා  ගනිමින්, යළි සකසා ගෙන පෙර දුටු පිරිසිදු සිහිනය වෙනුවෙන් එක්වීමට සිහින දකිමි. සකළ දේසවාසී මැඩියනි එක්වවි එක්වීමෙන් තොරව සමගියක් නොමැත සමගියෙන් තොර විමුක්තියක් නැත

- උදය ආර්. තෙන්නකෝන්

වහල් මනසක්, ජඪ සමාජයක් –පශ්චාත් යුද අවධියේ විපරිවර්ථනීය ගමන් මඟ-

ප්‍රවාද අංක 2

“පැරණි ග්‍රීසියේ ඇති වූ මහා යුද්ධයෙන්   වූ විනාශය  අත්විඳින ලද සොක්‍රටීස් වැනි දාර්ශනිකයින් එය හොඳින් දුටු අතර ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයෙහි ඇති වැදගත්කම ද කියා පාන්නට විය. ග්‍රීසියේ පශ්චාත් යුද තත්ත්වය දුටු සොක්‍රටීස් පැවසූයේ යුද්ධයෙන් පසුව ඇති වන්නේ වහල් මනසක් සහිත ජඩ සමාජයක් යන්නය. එය ලංකාව විෂයෙහි ද වලංගුතාවක් ඇති යතාර්ථයක් වී ඇත.“

පශ්චාත් යුද අවධිය යනු ලාංකික සමාජය විපරිවර්තනීය(Transformative) හැඩයකට බඳුන් වෙමින් පවත්නා තරමක භයානක විනාශකාරී තත්වයකි. මෙම තත්ත්වය යුදමය තත්ත්වයට ද වඩා බිහිසුණු වන්නේ එහි විනාශකාරී මූලයන්  සීතලමය යුධ තත්ත්වයක පසුවෙමින් සමාජ දේහය ඛාදනයට හසු කීරීම හා ආත්මාර්ථය මුඛ්‍යෙ කොටගත් බල කාමයකින් යුක්ත පැරැණි සාම්ප්‍රදායික පවුල් කේන්ද්‍රීය පාලනයකට ගැට ගැසුණු සමාජයක් බවට පත්වීමය.ඒ අර්ථයෙන් ද එය පශ්චාත් වැඩවසම් තත්ත්වයකි. ආකෘතිය අතින් ගත්කල නූතනවාදී, සංවර්ධනීය සංවර්ධන චිත්‍රයක් පෙන්නුම් කළ ද, ගුණාත්මක වශයෙන් පිරිහුණු අසංවර්ධිත ලක්ෂණවලින් පසුපසට ඇදෙන්නා වූ සමාජයක් අප හමුවේ ඇත. මෙම තත්තවය ඇතුලත සිට දිකින තරමට වඩා පිටත සිට, අනෙකුත් විශ්ව සමාජ ක්‍රමයන්ගේ ඓතිහාසික ගමන් මාර්ගයන් හා එහි වර්ධනීය දෑ සමග ගැලපීමෙන්, සංසන්දනය කිරීමෙන් පසු ලංකාව විෂයෙහි නැගෙන හැඟීම මත පැවසිය හැකි වන්නේ, ලංකාව රෝගී තත්ත්වයකට විපරිවර්තනය වෙමින් යන බවය.

මෙම රෝගි තත්ත්වය හඳුනා ගැනීම හා ඊට ප්‍රති කර්ම කිරීම කෙටි කාලීනව හා දිගු කාලීනව සිදු කිරීමට සූදානම් වීම යනු ලාංකික සමාජ වෙනස උදෙසා දමනු ලබන අත්තිවාරම වන්නේය. න්‍යායික ලෙස පශ්චාත් යන විශේෂණ යෙදුම යොදා ගනු ලබන්නේම ඉන් පසු කියැවෙන නාමික අර්ථයේ ස්වභාවය වෙනස් කිරීමට මිස එය ඉදිරියට ගෙන යැමට නොවේ. නිදර්ශනයක් ලෙස පශ්චාත් යටත් විජිත යන සංකල්පයේ හැඟවුම් කරන්නාවූ අර්ථය වන්නේ, එහි තවමත් යටත් විජිත මූලයන් හා ක්‍රියාකාරිත්වයන් ඇත යන්නටය. එයට අනුව යටත් විජිතවාදයට එරෙහි සටනකින් හෝ ක්‍රියා මාර්ගික අරගලයකින් පසුව ඇති කරනු ලබන සමාජ වෙනසට පශ්චාත් යන යෙදුම භාවිත කළ නොහැකිය. එය වනාහී විප්ලවීය තත්ත්වයකි.යටත් විජිතවාදයෙන් පසු ලංකා සමාජයේ එවැනි වෙනසක් නොවුණු බැවින්, පශ්චාත් යටත් විජිත ලංකාව යනුවෙන් හැඳින්වීම වරදක් නොවන සේම, පශ්චාත් යුද තත්ත්වය ලෙස හැඳින්වීම ද නිවැරදි වන්නේ තවමත් යුද පරිසරයක් හා රාජ්‍ය විසින් මුදාහරිණු ලබන පිඩනය හා මර්ධනය හේතුවෙනි. මේ අනුව ලාංකික සමාජය විප්ලවීය වෙනසකින් නව සමාජයක් නිර්මාණය වන්නේ නම්, ප්‍රධාන පෙළේ දේශලපාලන සංස්කෘතික අර්ථයෙන් යුතු පශ්චාත් යන විශේෂණ පද විධවංසනය කළ යුතු වේ.

 ඇමරිකානු නිදහස් සටන ඊට ඇති එක් නිදර්ශනයක් වන අතර, අමෙරිකානුවන් බ්‍රිතාන්‍ය ආධිපත්‍යෙන් නිදහස් විමෙන් පසුව අමෙරිකානු සන්දර්භය සඳහා පශ්චාත් යන යෙදුම යොදා නොගනී. ඔවුන්ගේ සාහිත්‍ය පවා නව අමෙරිකන් සාහිත්‍ය වන අතර එය කොමන් වෙල්ත් සාහිත්‍ය හෝ පශ්චාත් යටත් විජිත සාහිත්‍ය  නොවන්නේය. අමෙරිකානු විප්ලවයෙන් පසුව ඔවුන්ට අනන්‍ය වූ ස්වකීය අමෙරිකානු මොඩලය තනා ගන්නට විය. නමුත් ලංකාව වැනි රාජ්‍යයන්, බ්‍රිතාන්‍යයින් විසින් හැරගිය පසු ඇති වූ  සමාජයට අලුත් තත්ත්වයක් ලැබුණේ නැත. සමාජයක් ලෙස ඉදිරියට පැමිණියේ පැරණි වැඩවසම් හා යටත් විජිත අංග ලක්ෂණ සහිත අඛණ්ඩිත සමාජයකි. එම නිසා ලාංකික සමාජය එම අර්ථයෙන් පශ්චාත් යටත් විජිත ලෙස හැඳින්වීම වලංගු වේ. අනෙක් අතට ලාංකිකයින් ලෙස නිදහස සැමරුමෙන් ආඩම්බරවීමටද සතුටු විය හැකි යථාර්ථයක් අපට ඇතැයි කිව නොහැකිය.

පශ්චාත් යන සංඥාව සහිතව ලාංකික සමාජයේ කොතෙකුත් සංඥා ව්‍යහාරිකව පවතී ද යන්න සිතීම වැදගත් වන්නේ සමාජ දේශපාලනික වෙනසක් උදෙසා යොමුවීමේ දී ය. පශ්චාත් මරණ පරීක්ෂණයේ සිට කැමති පරිදි වෙනස්කළ යුතු මිනිසාට සමාජයට අහිතකර සෑම සාංසිදධියක නාමකරණයකට මෙකී විශේෂණය යොදා ගත හැකි වේ. ඒ අනුව පශ්වාත් යුද අවධිය තුල ද තවත් පශ්චාත් ප්‍රපංචයන් එමට ඇත. පශ්චාත් පැහැර ගැනීම්, පශ්චාත් අවතැන්වීම්, පශ්චාත් ප්‍රචණ්ඩ ක්‍රියා වැනි බොහෝ සිද්ධින් ඇත. මෙකී තත්ත්වයෙන් තවත් අතීතයට ගිය විටද පශ්චාත් භීෂණ සමය, පශ්චාත් ජයවර්ධන , පශ්චාත් ප්‍රේමදාස යුග, ආදීය ද  නිදසුන් වේ.

දේශපාලනික හා සමාජ සංස්කෘතික අර්ථයෙන්  පශ්චාත් යුධ තත්ත්වය යන්න අතිශය වැදගත් අවස්ථාවකි. පශ්චාත් යටත් විජිත තත්ත්වයට ද වඩා මෙම අලුත් තත්ත්වය සුවිශේෂි වන්නේ එය මත ගැට ගැසුණු සමීපතම මානව සබඳකම් සහිත අභ්‍යන්තරික, භාහිර සමාජ දෙශපාලනය හා සංස්කෘතිය ඒ තුල ක්‍රියා කිරීම වැදගත් වන බැවිනි. මෙකී පශ්චාත් යුද තත්ත්වය නැසිය යුතු වේ. වෙනස් කළ යුතු වේ. සංකල්පීය ලෙස යුදමය තත්ත්වයක් රට තුල නැති වුවද භෞතික හා මනෝමූලික වශයෙන් පශ්චාත් යුධ තත්ත්වයක් ඇත.එම තත්ත්වය විසින් පෙර නොවූ විරූ හා බලාපොරොත්තු නොවූ සමාජ පීඩණයක් සමාජය තුල ගැබබ්බර වී ඇත.එම පීඩනය මත ගැබ්බර සමාජය වෙත වර්ධනාත්මක වෙනසක් ඇති නොවුහොත් විපරිවර්තනීය සමාජ තත්ත්වයක් ඇති වී ඒ තුල සමාජ සත්වයා ස්වභාවික විය හැකිය. එය මේ මොහොත තුල සිදු වෙමින් පවතින්නේය.

පැරණි සමාජයේ ආගම තුල ස්වාභාවික වූ මිනිසා තමාට අත්විඳිමට ඇති කරදර බාධක දෛවයට හා කර්මයට ලඝුකොට ස්වභාවික වී “ මේක ලබා උපන් හැටි“ මේ අපේ කරුමේ“ යනුවෙන් තමන් අභිමුක ඇති යථාරථය ආගමික යථාර්ථයකට විපරිවර්තනය කර ගන්නට විය. එවැනි තත්වයන් ලෝක ඉතිහාසයේ බොහෝ සමාජ තුල විප්ලවීය වෙනස්කම්වලට ලක් කරමින් මනුෂ්‍ය අර්ථයන්, අගයයන් සොයා ගන්නට විය. ලාංකීය සන්දර්භයේදී වෙනස්වීම් වෙනුවට, අවිච්ඡින්න ලෙස ඊට අතීත තත්තවයන් ද සෑම නිමේෂයකම සිදුවන අගතිගාමී සිදු වීම් සහිතව විපරිවර්තිත වෙමින් පවතී.මේ නිසා මුළු සමාජය පුද්ගලයාගෙන්, පවුලින් හා සෙසු සංස්ථාවන්ගෙන් විපරිවර්තනය වී ඇත.මෑත දශක දෙක තුනක කාලය තුලදී සමස්ත දේහයම එහි ඇති කාරකයන් තුල අනර්ථ වී(අතාර්ථික ) ඇත. නීතිය යන්න නිදසුන් ලෙස ගතයුතු නම් කොපමණ නම් වාර, අවස්ථා, හා පුද්ගලයින් නීතිය යන්න අනර්ථ කර ඇත් ද. නීතිය යන්න තව දුරටත් යාන්ත්‍රණයක් නොවේ යැයි කීම විවාද සහගත වුවද ඇත්ත වශයෙන්ම දැන් රටට නීතිය වැඩක් නැත. නීතිය තියෙනවා මිසක ක්‍රියාත්මක නොවේ. ක්‍රියාත්මක වන ප්‍රමාණය ද සිදු වනුයේ දුබල, පීඩිත, විරුද්ධවාදීන් තලා පෙලීමට මිස යුක්තිය සඳහා නොවන බව බුද්ධිමතුන් පමණක් නොව සාමාන්‍ය පුරවැසියා ද විදේශිකයා ද පවා වටහා ගෙන ඇත.රටේ නීතිය රජුගේ නීතිය වී ඇත. පවුලේ නීතිය වී ඇත. හොරුන් තක්කඩින්ගේ නීතිය වී ඇත. ඒ නිසාම

මර්වින් සිල්වා හා නීතිය

දුමින්ද සිල්වා හා නීතිය

 සුධර්මන් රදලියගොඩ හා නීතිය

මොහාන් පීරිස් හා නීතිය

බවට පත්ව ඇත. මෙම ජනප්‍රිය නිදසුන් හැරුණුකොට ගම් මට්ටමේ සිට මැදමුලන පවුල දක්වා දත් නොදත් රහස් වු නීතීන් කොපමණ නම් වේ දැයි ගොළු, බිහිරි අඳ ජනයින් පවා දනී. මේ සියල්ල මෙසේ සිදු වෙද්දී පීඩිත ජනයා දාරියෝ ෆෝගේ “Dario Fo’s We Can’t Pay? We Won’t Pay! (Non si paga! Non si paga!) .” “ගෙවන්නැත්තම් බම්බුගහන්නද“ (සිංහල පරිවර්තනය) (මෙම නාට්‍යෙය් සිදු වන ප්‍රධාන පෙළේ සිදුවීම් අතර වැදගත්ම දේ වන්නේ ජනතාවට ඉහල යන බඩුමිල හා ජීවන බර දරාගත නොහැකිව, පවත්නා නීතිය නොතකා නිතිය තමන් අතට ගෙන වෙළෙඳ සැල් තුලට පැන එහි ඇති ද්‍රව්‍ය බලෙන් ගැනීම ය) යන නාට්‍යෙය් නළුවන් බවට පත්වේද යන්න වෙනුවට, හැඟීම් දැනීම් නැති ලාදුරු රෝගීන් බවට විපරිවර්ථනය වීමෙන් මුදා ගැනීමට නම් බුද්ධිමත් සමාජ වෙනසක් ඇවැසිය.එම වෙනසට ඇවැසි පරිසරය නිර්මාණය කළ යුතුය.එම වෙනස් කිරීම් අතර නීතිය යන්න එක් දේහයක් වුවද, සෙසු සමස්තය ද නීතිය හා යුක්තිය කඩා වැටීමේ කැණිමඩල මත නිදන්ගත වු දේහයන්ය.  නීතිය හැසිරවීමේ සිටි ප්‍රධාන පුද්ගලයකු වූ සරත් නන්ද සිල්වා මහතා සිදුව යන විනාශයේ පශ්චාත්තාපිත සත්වයකු බවට පත්ව සිටිය ද අතීතය තුල කරන ලද වැරදිවල විපාක මුලු මහත් සමාජ දේහයම අත්විඳන මොහොතේ ඔහු ඇවෑමෙන් අසුන්ගතවූවන්ද එහිම වින්දිතයන් බවට පත්ව “ඉන්නවා“ වෙනුවට “තියෙනවා“ යන අප්‍රාණික නාමපද බවට ඉහල උසාවියේ සිට පහළ උසාවිය දක්වා ආයතන ද, පොලීසිය ඇතුලු සෙසු දේහයන් පිරිහීමකට පත්ව ඇත.

එබැවින් මෙම පරිච්ඡෙදයෙන් අලුත් තත්ත්වයකට සමාජය වෙන්ස් කිරීමට නම්, එහි ඇති රෝග කාරකයන් මැනවින් වටහා ගෙන ක්‍රියා කිරීම සමාජ වෙනසකට අර අඳින ජනයාගේ ද විශේෂයෙන් ප්‍රගතිශීලී දේශපාලනයේ යෙදෙන පුද්ගල, පක්ෂ, කණ්ඩායම් ද සිවිල් සමාජයේ ද බුද්ධිමතුන්ගේ ද කාර්යය විය යුතු වේ. මේ මොහොත තුළ දී පවා එයට අවැසි දැනුම, න්‍යාය, විවේචන හා මානව සාධකය රට තුල හා පිටත සිට ක්‍රියා කළ ද ඒ කිසිවක් ගුණාත්මකව සමුච්ඡගත වූ ධාරාවක් බවට පත් නොවීමේ ගැටලුව හේතුවෙන් එය ද විපරිවර්ථනීය තත්ත්වයකට පත්ව ඇත. භාවිතයක් නැති න්‍යාය සමාජය තුලට පිවිසීම සමාජය තුල හොල්මන් කිරිමකි. එය භාවිත සුභාවිත යථාර්ථයන් බවට පත්කර ගැනිමට නම් අද දවසේ ප්‍රගතිශිලින්ගේ කාර්ය විය යුත්තේ එයයි. එනම් කළ යුත්තේ කුමක් ද යන්න පිළිබඳ  සම්මුතිකාමී ගිවිසුමකට පැමිණීමය.

කළ යුත්තේ කුමක් ද ඉදිරියට….

අවධාරණය: මෙහි සඳහන් කරන පශ්චාත් යන වචනයෙහි දේශපාලනික න්‍යායික අදහස  Helen Gilbert, Joanne Tompkins විසින් රචිත Post-Colonial Drama යන කෘතියෙහි අදහසක් වේ.

උදය ආර්. තෙන්නකෝන්